₁Υἱέ, ἐὰν δεξάμενος ῥῆσιν ἐμῆς ἐντολῆς κρύψῃς παρὰ σεαυτῷ,

₂ὑπακούσεται σοφίας τὸ οὖς σου,

καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν,

παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν ἐπὶ νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου.

₃ἐὰν γὰρ τὴν σοφίαν ἐπικαλέσῃ

καὶ τῇ συνέσει δῷς φωνήν σου,

τὴν δὲ αἴσθησιν ζητήσῃς μεγάλῃ τῇ φωνῇ,

₄καὶ ἐὰν ζητήσῃς αὐτὴν ὡς ἀργύριον

καὶ ὡς θησαυροὺς ἐξερευνήσῃς αὐτήν,

₅τότε συνήσεις φόβον κυρίου

καὶ ἐπίγνωσιν θεοῦ εὑρήσεις.

₆ὅτι κύριος δίδωσιν σοφίαν,

καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσις καὶ σύνεσις·

₇καὶ θησαυρίζει τοῖς κατορθοῦσι σωτηρίαν,

ὑπερασπιεῖ τὴν πορείαν αὐτῶν

₈τοῦ φυλάξαι ὁδοὺς δικαιωμάτων

καὶ ὁδὸν εὐλαβουμένων αὐτὸν διαφυλάξει.

₉τότε συνήσεις δικαιοσύνην καὶ κρίμα

καὶ κατορθώσεις πάντας ἄξονας ἀγαθούς.

₁₀ἐὰν γὰρ ἔλθῃ ἡ σοφία εἰς σὴν διάνοιαν,

ἡ δὲ αἴσθησις τῇ σῇ ψυχῇ καλὴ εἶναι δόξῃ,

₁₁βουλὴ καλὴ φυλάξει σε,

ἔννοια δὲ ὁσία τηρήσει σε,

₁₂ἵνα ῥύσηταί σε ἀπὸ ὁδοῦ κακῆς

καὶ ἀπὸ ἀνδρὸς λαλοῦντος μηδὲν πιστόν.

₁₃ὦ οἱ ἐγκαταλείποντες ὁδοὺς εὐθείας

τοῦ πορεύεσθαι ἐν ὁδοῖς σκότους,

₁₄οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖς

καὶ χαίροντες ἐπὶ διαστροφῇ κακῇ,

₁₅ὧν αἱ τρίβοι σκολιαὶ

καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν

₁₆τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείας

καὶ ἀλλότριον τῆς δικαίας γνώμης.

₁₇υἱέ, μή σε καταλάβῃ κακὴ βουλὴ

ἡ ἀπολείπουσα διδασκαλίαν νεότητος

καὶ διαθήκην θείαν ἐπιλελησμένη·

₁₈ἔθετο γὰρ παρὰ τῷ θανάτῳ τὸν οἶκον αὐτῆς

καὶ παρὰ τῷ ᾅδῃ μετὰ τῶν γηγενῶν τοὺς ἄξονας αὐτῆς·

₁₉πάντες οἱ πορευόμενοι ἐν αὐτῇ οὐκ ἀναστρέψουσιν

οὐδὲ μὴ καταλάβωσιν τρίβους εὐθείας·

οὐ γὰρ καταλαμβάνονται ὑπὸ ἐνιαυτῶν ζωῆς.

₂₀εἰ γὰρ ἐπορεύοντο τρίβους ἀγαθάς,

εὕροσαν ἂν τρίβους δικαιοσύνης λείους.

₂₁χρηστοὶ ἔσονται οἰκήτορες γῆς,

ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ,

ὅτι εὐθεῖς κατασκηνώσουσι γῆν,

καὶ ὅσιοι ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ·

₂₂ὁδοὶ ἀσεβῶν ἐκ γῆς ὀλοῦνται,

οἱ δὲ παράνομοι ἐξωσθήσονται ἀπ᾽ αὐτῆς.