Μνήσθητι, κύριε, τοῦ Δαυιδ

καὶ πάσης τῆς πραΰτητος αὐτοῦ,

₂ὡς ὤμοσεν τῷ κυρίῳ,

ηὔξατο τῷ θεῷ Ιακωβ

₃Εἰ εἰσελεύσομαι εἰς σκήνωμα οἴκου μου,

εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ κλίνης στρωμνῆς μου,

₄εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου

καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν

καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου,

₅ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ κυρίῳ,

σκήνωμα τῷ θεῷ Ιακωβ.

₆ἰδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν Εφραθα,

εὕρομεν αὐτὴν ἐν τοῖς πεδίοις τοῦ δρυμοῦ·

₇εἰσελευσόμεθα εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ,

προσκυνήσομεν εἰς τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.

₈ἀνάστηθι, κύριε, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου,

σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός σου·

₉οἱ ἱερεῖς σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην,

καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.

₁₀ἕνεκεν Δαυιδ τοῦ δούλου σου

μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου.

₁₁ὤμοσεν κύριος τῷ Δαυιδ ἀλήθειαν καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν

Ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τὸν θρόνον σου·

₁₂ἐὰν φυλάξωνται οἱ υἱοί σου τὴν διαθήκην μου

καὶ τὰ μαρτύριά μου ταῦτα, ἃ διδάξω αὐτούς,

καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἕως τοῦ αἰῶνος καθιοῦνται ἐπὶ τοῦ θρόνου σου.

₁₃ὅτι ἐξελέξατο κύριος τὴν Σιων,

ᾁρετίσατο αὐτὴν εἰς κατοικίαν ἑαυτῷ

₁₄Αὕτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰῶνα αἰῶνος,

ὧδε κατοικήσω, ὅτι ᾁρετισάμην αὐτήν·

₁₅τὴν θήραν αὐτῆς εὐλογῶν εὐλογήσω,

τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς χορτάσω ἄρτων,

₁₆τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσω σωτηρίαν,

καὶ οἱ ὅσιοι αὐτῆς ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται·

₁₇ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρας τῷ Δαυιδ,

ἡτοίμασα λύχνον τῷ χριστῷ μου·

₁₈τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐνδύσω αἰσχύνην,

ἐπὶ δὲ αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου.