Πρὸς σέ, κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου, ὁ θεός μου.

₂ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην,

μηδὲ καταγελασάτωσάν μου οἱ ἐχθροί μου.

₃καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν·

αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ ἀνομοῦντες διὰ κενῆς.

₄τὰς ὁδούς σου, κύριε, γνώρισόν μοι

καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με.

₅ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου

καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ θεὸς ὁ σωτήρ μου,

καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν.

₆μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, κύριε,

καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν.

₇ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς·

κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου σὺ

ἕνεκα τῆς χρηστότητός σου, κύριε.

₈χρηστὸς καὶ εὐθὴς ὁ κύριος·

διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ.

₉ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει,

διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.

₁₀πᾶσαι αἱ ὁδοὶ κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια

τοῖς ἐκζητοῦσιν τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ.

₁₁ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου, κύριε,

καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου· πολλὴ γάρ ἐστιν.

₁₂τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν κύριον;

νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾁρετίσατο.

₁₃ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται,

καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν.

₁₄κραταίωμα κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν,

καὶ τὸ ὄνομα κυρίου τῶν φοβουμένων αὐτόν,

καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ τοῦ δηλῶσαι αὐτοῖς.

₁₅οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν κύριον,

ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.

₁₆ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με,

ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.

₁₇αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπλατύνθησαν·

ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με.

₁₈ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου

καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.

₁₉ἰδὲ τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν

καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με.

₂₀φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ῥῦσαί με·

μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ.

₂₁ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι,

ὅτι ὑπέμεινά σε, κύριε.

₂₂λύτρωσαι, ὁ θεός, τὸν Ισραηλ

ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.