₂Τὰ ῥήματά μου ἐνώτισαι, κύριε,

σύνες τῆς κραυγῆς μου·

₃πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου,

ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου.

ὅτι πρὸς σὲ προσεύξομαι, κύριε·

₄τὸ πρωὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς μου,

τὸ πρωὶ παραστήσομαί σοι καὶ ἐπόψομαι.

₅ὅτι οὐχὶ θεὸς θέλων ἀνομίαν σὺ εἶ,

οὐδὲ παροικήσει σοι πονηρευόμενος·

₆οὐ διαμενοῦσιν παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου,

ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν.

₇ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος·

ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται κύριος.

₈ἐγὼ δὲ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου,

προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου.

₉κύριε, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου,

κατεύθυνον ἐνώπιόν μου τὴν ὁδόν σου.

₁₀ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια,

ἡ καρδία αὐτῶν ματαία·

τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν,

ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν.

₁₁κρῖνον αὐτούς, ὁ θεός·

ἀποπεσάτωσαν ἀπὸ τῶν διαβουλίων αὐτῶν·

κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν ἔξωσον αὐτούς,

ὅτι παρεπίκρανάν σε, κύριε.

₁₂καὶ εὐφρανθήτωσαν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ σέ·

εἰς αἰῶνα ἀγαλλιάσονται, καὶ κατασκηνώσεις ἐν αὐτοῖς,

καὶ καυχήσονται ἐν σοὶ πάντες οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομά σου.

₁₃ὅτι σὺ εὐλογήσεις δίκαιον·

κύριε, ὡς ὅπλῳ εὐδοκίας ἐστεφάνωσας ἡμᾶς.