₂Σῶσόν με, ὁ θεός, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕως ψυχῆς μου.

₃ἐνεπάγην εἰς ἰλὺν βυθοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὑπόστασις·

ἦλθον εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης, καὶ καταιγὶς κατεπόντισέν με.

₄ἐκοπίασα κράζων, ἐβραγχίασεν ὁ λάρυγξ μου,

ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου ἀπὸ τοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ τὸν θεόν μου.

₅ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου οἱ μισοῦντές με δωρεάν,

ἐκραταιώθησαν οἱ ἐχθροί μου οἱ ἐκδιώκοντές με ἀδίκως·

ἃ οὐχ ἥρπασα, τότε ἀπετίννυον.

₆ὁ θεός, σὺ ἔγνως τὴν ἀφροσύνην μου,

καὶ αἱ πλημμέλειαί μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἐκρύβησαν.

₇μὴ αἰσχυνθείησαν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἱ ὑπομένοντές σε, κύριε κύριε τῶν δυνάμεων,

μὴ ἐντραπείησαν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἱ ζητοῦντές σε, ὁ θεὸς τοῦ Ισραηλ,

₈ὅτι ἕνεκα σοῦ ὑπήνεγκα ὀνειδισμόν,

ἐκάλυψεν ἐντροπὴ τὸ πρόσωπόν μου.

₉ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοῖς ἀδελφοῖς μου

καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου,

₁₀ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέν με,

καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ᾽ ἐμέ.

₁₁καὶ συνέκαμψα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου,

καὶ ἐγενήθη εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοί·

₁₂καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον,

καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν.

₁₃κατ᾽ ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καθήμενοι ἐν πύλῃ,

καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες τὸν οἶνον.

₁₄ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, κύριε·

καιρὸς εὐδοκίας, ὁ θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου·

ἐπάκουσόν μου ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου.

₁₅σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ἵνα μὴ ἐμπαγῶ·

ῥυσθείην ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τοῦ βάθους τῶν ὑδάτων·

₁₆μή με καταποντισάτω καταιγὶς ὕδατος,

μηδὲ καταπιέτω με βυθός,

μηδὲ συσχέτω ἐπ᾽ ἐμὲ φρέαρ τὸ στόμα αὐτοῦ.

₁₇εἰσάκουσόν μου, κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου·

κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμέ.

₁₈μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου

ἀπὸ τοῦ παιδός σου,

ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου.

₁₉πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν,

ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου ῥῦσαί με.

₂₀σὺ γὰρ γινώσκεις τὸν ὀνειδισμόν μου

καὶ τὴν αἰσχύνην μου καὶ τὴν ἐντροπήν μου·

ἐναντίον σου πάντες οἱ θλίβοντές με.

₂₁ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν,

καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καὶ οὐχ ὑπῆρξεν,

καὶ παρακαλοῦντας, καὶ οὐχ εὗρον.

₂₂καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν

καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.

₂₃γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν εἰς παγίδα

καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς σκάνδαλον·

₂₄σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν,

καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον·

₂₅ἔκχεον ἐπ᾽ αὐτοὺς τὴν ὀργήν σου,

καὶ ὁ θυμὸς τῆς ὀργῆς σου καταλάβοι αὐτούς.

₂₆γενηθήτω ἡ ἔπαυλις αὐτῶν ἠρημωμένη,

καὶ ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν μὴ ἔστω ὁ κατοικῶν·

₂₇ὅτι ὃν σὺ ἐπάταξας, αὐτοὶ κατεδίωξαν,

καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τῶν τραυματιῶν σου προσέθηκαν.

₂₈πρόσθες ἀνομίαν ἐπὶ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν,

καὶ μὴ εἰσελθέτωσαν ἐν δικαιοσύνῃ σου·

₂₉ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ βίβλου ζώντων

καὶ μετὰ δικαίων μὴ γραφήτωσαν.

₃₀πτωχὸς καὶ ἀλγῶν εἰμι ἐγώ,

καὶ ἡ σωτηρία τοῦ προσώπου σου, ὁ θεός, ἀντελάβετό μου.

₃₁αἰνέσω τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μετ᾽ ᾠδῆς,

μεγαλυνῶ αὐτὸν ἐν αἰνέσει,

₃₂καὶ ἀρέσει τῷ θεῷ ὑπὲρ μόσχον νέον

κέρατα ἐκφέροντα καὶ ὁπλάς.

₃₃ἰδέτωσαν πτωχοὶ καὶ εὐφρανθήτωσαν·

ἐκζητήσατε τὸν θεόν, καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμῶν,

₃₄ὅτι εἰσήκουσεν τῶν πενήτων ὁ κύριος

καὶ τοὺς πεπεδημένους αὐτοῦ οὐκ ἐξουδένωσεν.

₃₅αἰνεσάτωσαν αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ,

θάλασσα καὶ πάντα τὰ ἕρποντα ἐν αὐτοῖς.

₃₆ὅτι ὁ θεὸς σώσει τὴν Σιων,

καὶ οἰκοδομηθήσονται αἱ πόλεις τῆς Ιουδαίας,

καὶ κατοικήσουσιν ἐκεῖ καὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν·

₃₇καὶ τὸ σπέρμα τῶν δούλων αὐτοῦ καθέξουσιν αὐτήν,

καὶ οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομα αὐτοῦ κατασκηνώσουσιν ἐν αὐτῇ.