₂Κύριε ὁ θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα·

σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με,

₃μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου

μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος.

₄κύριε ὁ θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο,

εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσίν μου,

₅εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσίν μοι κακά,

ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός,

₆καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι

καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου

καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι.

διάψαλμα.

₇ἀνάστηθι, κύριε, ἐν ὀργῇ σου,

ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν μου·

ἐξεγέρθητι, κύριε ὁ θεός μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω,

₈καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε,

καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον.

₉κύριος κρινεῖ λαούς·

κρῖνόν με, κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου

καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾽ ἐμοί.

₁₀συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν,

καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον·

ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ θεός.

₁₁δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ θεοῦ

τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.

₁₂ὁ θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος

μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν.

₁₃ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει·

τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινεν καὶ ἡτοίμασεν αὐτὸ

₁₄καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασεν σκεύη θανάτου,

τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο.

₁₅ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν,

συνέλαβεν πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν·

₁₆λάκκον ὤρυξεν καὶ ἀνέσκαψεν αὐτὸν

καὶ ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο·

₁₇ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ,

καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται.

₁₈ἐξομολογήσομαι κυρίῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι κυρίου τοῦ ὑψίστου.