₂Εὐδόκησας, κύριε, τὴν γῆν σου,

ἀπέστρεψας τὴν αἰχμαλωσίαν Ιακωβ·

₃ἀφῆκας τὰς ἀνομίας τῷ λαῷ σου,

ἐκάλυψας πάσας τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.

διάψαλμα.

₄κατέπαυσας πᾶσαν τὴν ὀργήν σου,

ἀπέστρεψας ἀπὸ ὀργῆς θυμοῦ σου.

₅ἐπίστρεψον ἡμᾶς, ὁ θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν,

καὶ ἀπόστρεψον τὸν θυμόν σου ἀφ᾽ ἡμῶν.

₆μὴ εἰς τὸν αἰῶνα ὀργισθήσῃ ἡμῖν

ἢ διατενεῖς τὴν ὀργήν σου ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν;

₇ὁ θεός, σὺ ἐπιστρέψας ζωώσεις ἡμᾶς,

καὶ ὁ λαός σου εὐφρανθήσεται ἐπὶ σοί.

₈δεῖξον ἡμῖν, κύριε, τὸ ἔλεός σου

καὶ τὸ σωτήριόν σου δῴης ἡμῖν.

₉ἀκούσομαι τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ κύριος ὁ θεός,

ὅτι λαλήσει εἰρήνην ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ

καὶ ἐπὶ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ

καὶ ἐπὶ τοὺς ἐπιστρέφοντας πρὸς αὐτὸν καρδίαν.

₁₀πλὴν ἐγγὺς τῶν φοβουμένων αὐτὸν τὸ σωτήριον αὐτοῦ

τοῦ κατασκηνῶσαι δόξαν ἐν τῇ γῇ ἡμῶν.

₁₁ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν,

δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν·

₁₂ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλεν,

καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν.

₁₃καὶ γὰρ ὁ κύριος δώσει χρηστότητα,

καὶ ἡ γῆ ἡμῶν δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς·

₁₄δικαιοσύνη ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται

καὶ θήσει εἰς ὁδὸν τὰ διαβήματα αὐτοῦ.