Ὁ θεὸς ἐκδικήσεων κύριος,

ὁ θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο.

₂ὑψώθητι, ὁ κρίνων τὴν γῆν,

ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοῖς ὑπερηφάνοις.

₃ἕως πότε ἁμαρτωλοί, κύριε,

ἕως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται,

₄φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν,

λαλήσουσιν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν;

₅τὸν λαόν σου, κύριε, ἐταπείνωσαν

καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν

₆χήραν καὶ προσήλυτον ἀπέκτειναν

καὶ ὀρφανοὺς ἐφόνευσαν

₇καὶ εἶπαν Οὐκ ὄψεται κύριος,

οὐδὲ συνήσει ὁ θεὸς τοῦ Ιακωβ.

₈σύνετε δή, ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ,

καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε.

₉ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει,

ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐ κατανοεῖ;

₁₀ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει,

ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν,

₁₁κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶν μάταιοι.

₁₂μακάριος ἄνθρωπος, ὃν ἂν σὺ παιδεύσῃς, κύριε,

καὶ ἐκ τοῦ νόμου σου διδάξῃς αὐτὸν

₁₃τοῦ πραῦναι αὐτῷ ἀφ᾽ ἡμερῶν πονηρῶν,

ἕως οὗ ὀρυγῇ τῷ ἁμαρτωλῷ βόθρος.

₁₄ὅτι οὐκ ἀπώσεται κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ

καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ οὐκ ἐγκαταλείψει,

₁₅ἕως οὗ δικαιοσύνη ἐπιστρέψῃ εἰς κρίσιν

καὶ ἐχόμενοι αὐτῆς πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.

διάψαλμα.

₁₆τίς ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένους,

ἢ τίς συμπαραστήσεταί μοι ἐπὶ ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν;

₁₇εἰ μὴ ὅτι κύριος ἐβοήθησέν μοι,

παρὰ βραχὺ παρῴκησεν τῷ ᾅδῃ ἡ ψυχή μου.

₁₈εἰ ἔλεγον Σεσάλευται ὁ πούς μου,

τὸ ἔλεός σου, κύριε, βοηθεῖ μοι·

₁₉κύριε, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου

αἱ παρακλήσεις σου ἠγάπησαν τὴν ψυχήν μου.

₂₀μὴ συμπροσέσται σοι θρόνος ἀνομίας,

ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ προστάγματι;

₂₁θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου

καὶ αἷμα ἀθῷον καταδικάσονται.

₂₂καὶ ἐγένετό μοι κύριος εἰς καταφυγὴν

καὶ ὁ θεός μου εἰς βοηθὸν ἐλπίδος μου·

₂₃καὶ ἀποδώσει αὐτοῖς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν,

καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν

ἀφανιεῖ αὐτοὺς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν.