₂Δόξα θεοῦ κρύπτει λόγον,

δόξα δὲ βασιλέως τιμᾷ πράγματα.

₃οὐρανὸς ὑψηλός, γῆ δὲ βαθεῖα,

καρδία δὲ βασιλέως ἀνεξέλεγκτος.

₄τύπτε ἀδόκιμον ἀργύριον,

καὶ καθαρισθήσεται καθαρὸν ἅπαν·

₅κτεῖνε ἀσεβεῖς ἐκ προσώπου βασιλέως,

καὶ κατορθώσει ἐν δικαιοσύνῃ ὁ θρόνος αὐτοῦ.

₆μὴ ἀλαζονεύου ἐνώπιον βασιλέως

μηδὲ ἐν τόποις δυναστῶν ὑφίστασο·

₇κρεῖσσον γάρ σοι τὸ ῥηθῆναι Ἀνάβαινε πρός με,

ἢ ταπεινῶσαί σε ἐν προσώπῳ δυνάστου.

ἃ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, λέγε.

₈μὴ πρόσπιπτε εἰς μάχην ταχέως,

ἵνα μὴ μεταμεληθῇς ἐπ᾽ ἐσχάτων.

ἡνίκα ἄν σε ὀνειδίσῃ ὁ σὸς φίλος,

₉ἀναχώρει εἰς τὰ ὀπίσω, μὴ καταφρόνει,

₁₀μή σε ὀνειδίσῃ μὲν ὁ φίλος,

ἡ δὲ μάχη σου καὶ ἡ ἔχθρα οὐκ ἀπέσται,

ἀλλ᾽ ἔσται σοι ἴση θανάτῳ.

_10aχάρις καὶ φιλία ἐλευθεροῖ,

ἃς τήρησον σεαυτῷ, ἵνα μὴ ἐπονείδιστος γένῃ,

ἀλλὰ φύλαξον τὰς ὁδούς σου εὐσυναλλάκτως.

₁₁μῆλον χρυσοῦν ἐν ὁρμίσκῳ σαρδίου,

οὕτως εἰπεῖν λόγον.

₁₂εἰς ἐνώτιον χρυσοῦν σάρδιον πολυτελὲς δέδεται,

λόγος σοφὸς εἰς εὐήκοον οὖς.

₁₃ὥσπερ ἔξοδος χιόνος ἐν ἀμήτῳ κατὰ καῦμα ὠφελεῖ,

οὕτως ἄγγελος πιστὸς τοὺς ἀποστείλαντας αὐτόν·

ψυχὰς γὰρ τῶν αὐτῷ χρωμένων ὠφελεῖ.

₁₄ὥσπερ ἄνεμοι καὶ νέφη καὶ ὑετοὶ ἐπιφανέστατοι,

οὕτως οἱ καυχώμενοι ἐπὶ δόσει ψευδεῖ.

₁₅ἐν μακροθυμίᾳ εὐοδία βασιλεῦσιν,

γλῶσσα δὲ μαλακὴ συντρίβει ὀστᾶ.

₁₆μέλι εὑρὼν φάγε τὸ ἱκανόν,

μήποτε πλησθεὶς ἐξεμέσῃς.

₁₇σπάνιον εἴσαγε σὸν πόδα πρὸς τὸν σεαυτοῦ φίλον,

μήποτε πλησθείς σου μισήσῃ σε.

₁₈ῥόπαλον καὶ μάχαιρα καὶ τόξευμα ἀκιδωτόν,

οὕτως καὶ ἀνὴρ ὁ καταμαρτυρῶν τοῦ φίλου αὐτοῦ μαρτυρίαν ψευδῆ.

₁₉ὀδοὺς κακοῦ καὶ ποὺς παρανόμου ὀλεῖται ἐν ἡμέρᾳ κακῇ.

₂₀ὥσπερ ὄξος ἕλκει ἀσύμφορον,

οὕτως προσπεσὸν πάθος ἐν σώματι καρδίαν λυπεῖ.

_20aὥσπερ σὴς ἱματίῳ καὶ σκώληξ ξύλῳ,

οὕτως λύπη ἀνδρὸς βλάπτει καρδίαν.

₂₁ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, τρέφε αὐτόν,

ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν·

₂₂τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ,

ὁ δὲ κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά.

₂₃ἄνεμος βορέας ἐξεγείρει νέφη,

πρόσωπον δὲ ἀναιδὲς γλῶσσαν ἐρεθίζει.

₂₄κρεῖττον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίας δώματος

ἢ μετὰ γυναικὸς λοιδόρου ἐν οἰκίᾳ κοινῇ.

₂₅ὥσπερ ὕδωρ ψυχρὸν ψυχῇ διψώσῃ προσηνές,

οὕτως ἀγγελία ἀγαθὴ ἐκ γῆς μακρόθεν.

₂₆ὥσπερ εἴ τις πηγὴν φράσσοι καὶ ὕδατος ἔξοδον λυμαίνοιτο,

οὕτως ἄκοσμον δίκαιον πεπτωκέναι ἐνώπιον ἀσεβοῦς.

₂₇ἐσθίειν μέλι πολὺ οὐ καλόν,

τιμᾶν δὲ χρὴ λόγους ἐνδόξους.

₂₈ὥσπερ πόλις τὰ τείχη καταβεβλημένη καὶ ἀτείχιστος,

οὕτως ἀνὴρ ὃς οὐ μετὰ βουλῆς τι πράσσει.