₁ὥσπερ δρόσος ἐν ἀμήτῳ καὶ ὥσπερ ὑετὸς ἐν θέρει,

οὕτως οὐκ ἔστιν ἄφρονι τιμή.

₂ὥσπερ ὄρνεα πέταται καὶ στρουθοί,

οὕτως ἀρὰ ματαία οὐκ ἐπελεύσεται οὐδενί.

₃ὥσπερ μάστιξ ἵππῳ καὶ κέντρον ὄνῳ,

οὕτως ῥάβδος ἔθνει παρανόμῳ.

₄μὴ ἀποκρίνου ἄφρονι πρὸς τὴν ἐκείνου ἀφροσύνην,

ἵνα μὴ ὅμοιος γένῃ αὐτῷ·

₅ἀλλὰ ἀποκρίνου ἄφρονι κατὰ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ,

ἵνα μὴ φαίνηται σοφὸς παρ᾽ ἑαυτῷ.

₆ἐκ τῶν ἑαυτοῦ ποδῶν ὄνειδος πίεται

ὁ ἀποστείλας δι᾽ ἀγγέλου ἄφρονος λόγον.

₇ἀφελοῦ πορείαν σκελῶν

καὶ παροιμίαν ἐκ στόματος ἀφρόνων.

₈ὃς ἀποδεσμεύει λίθον ἐν σφενδόνῃ,

ὅμοιός ἐστιν τῷ διδόντι ἄφρονι δόξαν.

₉ἄκανθαι φύονται ἐν χειρὶ τοῦ μεθύσου,

δουλεία δὲ ἐν χειρὶ τῶν ἀφρόνων.

₁₀πολλὰ χειμάζεται πᾶσα σὰρξ ἀφρόνων·

συντρίβεται γὰρ ἡ ἔκστασις αὐτῶν.

₁₁ὥσπερ κύων ὅταν ἐπέλθῃ ἐπὶ τὸν ἑαυτοῦ ἔμετον καὶ μισητὸς γένηται,

οὕτως ἄφρων τῇ ἑαυτοῦ κακίᾳ ἀναστρέψας ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ ἁμαρτίαν.

_11aἔστιν αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν,

καὶ ἔστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρις.

₁₂εἶδον ἄνδρα δόξαντα παρ᾽ ἑαυτῷ σοφὸν εἶναι,

ἐλπίδα μέντοι ἔσχεν μᾶλλον ἄφρων αὐτοῦ.

₁₃λέγει ὀκνηρὸς ἀποστελλόμενος εἰς ὁδόν

Λέων ἐν ταῖς ὁδοῖς.

₁₄ὥσπερ θύρα στρέφεται ἐπὶ τοῦ στρόφιγγος,

οὕτως ὀκνηρὸς ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ.

₁₅κρύψας ὀκνηρὸς τὴν χεῖρα ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ

οὐ δυνήσεται ἐπενεγκεῖν ἐπὶ τὸ στόμα.

₁₆σοφώτερος ἑαυτῷ ὀκνηρὸς φαίνεται

τοῦ ἐν πλησμονῇ ἀποκομίζοντος ἀγγελίαν.

₁₇ὥσπερ ὁ κρατῶν κέρκου κυνός,

οὕτως ὁ προεστὼς ἀλλοτρίας κρίσεως.

₁₈ὥσπερ οἱ ἰώμενοι προβάλλουσιν λόγους εἰς ἀνθρώπους,

ὁ δὲ ἀπαντήσας τῷ λόγῳ πρῶτος ὑποσκελισθήσεται,

₁₉οὕτως πάντες οἱ ἐνεδρεύοντες τοὺς ἑαυτῶν φίλους,

ὅταν δὲ φωραθῶσιν, λέγουσιν ὅτι Παίζων ἔπραξα.

₂₀ἐν πολλοῖς ξύλοις θάλλει πῦρ,

ὅπου δὲ οὐκ ἔστιν δίθυμος, ἡσυχάζει μάχη.

₂₁ἐσχάρα ἄνθραξιν καὶ ξύλα πυρί,

ἀνὴρ δὲ λοίδορος εἰς ταραχὴν μάχης.

₂₂λόγοι κερκώπων μαλακοί,

οὗτοι δὲ τύπτουσιν εἰς ταμιεῖα σπλάγχνων.

₂₃ἀργύριον διδόμενον μετὰ δόλου ὥσπερ ὄστρακον ἡγητέον.

χείλη λεῖα καρδίαν καλύπτει λυπηράν.

₂₄χείλεσιν πάντα ἐπινεύει ἀποκλαιόμενος ἐχθρός,

ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ τεκταίνεται δόλους·

₂₅ἐάν σου δέηται ὁ ἐχθρὸς μεγάλῃ τῇ φωνῇ, μὴ πεισθῇς·

ἑπτὰ γάρ εἰσιν πονηρίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ.

₂₆ὁ κρύπτων ἔχθραν συνίστησιν δόλον,

ἐκκαλύπτει δὲ τὰς ἑαυτοῦ ἁμαρτίας εὔγνωστος ἐν συνεδρίοις.

₂₇ὁ ὀρύσσων βόθρον τῷ πλησίον ἐμπεσεῖται εἰς αὐτόν,

ὁ δὲ κυλίων λίθον ἐφ᾽ ἑαυτὸν κυλίει.

₂₈γλῶσσα ψευδὴς μισεῖ ἀλήθειαν,

στόμα δὲ ἄστεγον ποιεῖ ἀκαταστασίας.