₁μὴ καυχῶ τὰ εἰς αὔριον·

οὐ γὰρ γινώσκεις τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα.

₂ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλας καὶ μὴ τὸ σὸν στόμα,

ἀλλότριος καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη.

₃βαρὺ λίθος καὶ δυσβάστακτον ἄμμος,

ὀργὴ δὲ ἄφρονος βαρυτέρα ἀμφοτέρων.

₄ἀνελεήμων θυμὸς καὶ ὀξεῖα ὀργή,

ἀλλ᾽ οὐδένα ὑφίσταται ζῆλος.

₅κρείσσους ἔλεγχοι ἀποκεκαλυμμένοι κρυπτομένης φιλίας.

₆ἀξιοπιστότερά ἐστιν τραύματα φίλου

ἢ ἑκούσια φιλήματα ἐχθροῦ.

₇ψυχὴ ἐν πλησμονῇ οὖσα κηρίοις ἐμπαίζει,

ψυχῇ δὲ ἐνδεεῖ καὶ τὰ πικρὰ γλυκεῖα φαίνεται.

₈ὥσπερ ὅταν ὄρνεον καταπετασθῇ ἐκ τῆς ἰδίας νοσσιᾶς,

οὕτως ἄνθρωπος δουλοῦται, ὅταν ἀποξενωθῇ ἐκ τῶν ἰδίων τόπων.

₉μύροις καὶ οἴνοις καὶ θυμιάμασιν τέρπεται καρδία,

καταρρήγνυται δὲ ὑπὸ συμπτωμάτων ψυχή.

₁₀φίλον σὸν ἢ φίλον πατρῷον μὴ ἐγκαταλίπῃς,

εἰς δὲ τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ σου μὴ εἰσέλθῃς ἀτυχῶν·

κρείσσων φίλος ἐγγὺς ἢ ἀδελφὸς μακρὰν οἰκῶν.

₁₁σοφὸς γίνου, υἱέ, ἵνα εὐφραίνηταί μου ἡ καρδία,

καὶ ἀπόστρεψον ἀπὸ σοῦ ἐπονειδίστους λόγους.

₁₂πανοῦργος κακῶν ἐπερχομένων ἀπεκρύβη,

ἄφρονες δὲ ἐπελθόντες ζημίαν τείσουσιν.

₁₃ἀφελοῦ τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ, παρῆλθεν γάρ·

ὑβριστὴς ὅστις τὰ ἀλλότρια λυμαίνεται.

₁₄ὃς ἂν εὐλογῇ φίλον τὸ πρωὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ,

καταρωμένου οὐδὲν διαφέρειν δόξει.

₁₅σταγόνες ἐκβάλλουσιν ἄνθρωπον ἐν ἡμέρᾳ χειμερινῇ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ,

ὡσαύτως καὶ γυνὴ λοίδορος ἐκ τοῦ ἰδίου οἴκου.

₁₆βορέας σκληρὸς ἄνεμος,

ὀνόματι δὲ ἐπιδέξιος καλεῖται.

₁₇σίδηρος σίδηρον ὀξύνει,

ἀνὴρ δὲ παροξύνει πρόσωπον ἑταίρου.

₁₈ὃς φυτεύει συκῆν, φάγεται τοὺς καρποὺς αὐτῆς·

ὃς δὲ φυλάσσει τὸν ἑαυτοῦ κύριον, τιμηθήσεται.

₁₉ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα προσώποις,

οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι τῶν ἀνθρώπων.

₂₀ᾅδης καὶ ἀπώλεια οὐκ ἐμπίμπλανται,

ὡσαύτως καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄπληστοι.

_20aβδέλυγμα κυρίῳ στηρίζων ὀφθαλμόν,

καὶ οἱ ἀπαίδευτοι ἀκρατεῖς γλώσσῃ.

₂₁δοκίμιον ἀργύρῳ καὶ χρυσῷ πύρωσις,

ἀνὴρ δὲ δοκιμάζεται διὰ στόματος ἐγκωμιαζόντων αὐτόν.

_21aκαρδία ἀνόμου ἐκζητεῖ κακά,

καρδία δὲ εὐθὴς ἐκζητεῖ γνῶσιν.

₂₂ἐὰν μαστιγοῖς ἄφρονα ἐν μέσῳ συνεδρίου ἀτιμάζων,

οὐ μὴ περιέλῃς τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ.

₂₃γνωστῶς ἐπιγνώσῃ ψυχὰς ποιμνίου σου

καὶ ἐπιστήσεις καρδίαν σου σαῖς ἀγέλαις·

₂₄ὅτι οὐ τὸν αἰῶνα ἀνδρὶ κράτος καὶ ἰσχύς,

οὐδὲ παραδίδωσιν ἐκ γενεᾶς εἰς γενεάν.

₂₅ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν

καὶ σύναγε χόρτον ὀρεινόν,

₂₆ἵνα ἔχῃς πρόβατα εἰς ἱματισμόν·

τίμα πεδίον, ἵνα ὦσίν σοι ἄρνες.

₂₇υἱέ, παρ᾽ ἐμοῦ ἔχεις ῥήσεις ἰσχυρὰς εἰς τὴν ζωήν σου

καὶ εἰς τὴν ζωὴν σῶν θεραπόντων.