₁κρείσσων ἀνὴρ ἐλέγχων ἀνδρὸς σκληροτραχήλου·

ἐξαπίνης γὰρ φλεγομένου αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἴασις.

₂ἐγκωμιαζομένων δικαίων εὐφρανθήσονται λαοί,

ἀρχόντων δὲ ἀσεβῶν στένουσιν ἄνδρες.

₃ἀνδρὸς φιλοῦντος σοφίαν εὐφραίνεται πατὴρ αὐτοῦ·

ὃς δὲ ποιμαίνει πόρνας, ἀπολεῖ πλοῦτον.

₄βασιλεὺς δίκαιος ἀνίστησιν χώραν,

ἀνὴρ δὲ παράνομος κατασκάπτει.

₅ὃς παρασκευάζεται ἐπὶ πρόσωπον τοῦ ἑαυτοῦ φίλου δίκτυον,

περιβάλλει αὐτὸ τοῖς ἑαυτοῦ ποσίν.

₆ἁμαρτάνοντι ἀνδρὶ μεγάλη παγίς,

δίκαιος δὲ ἐν χαρᾷ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἔσται.

₇ἐπίσταται δίκαιος κρίνειν πενιχροῖς,

ὁ δὲ ἀσεβὴς οὐ συνήσει γνῶσιν,

καὶ πτωχῷ οὐχ ὑπάρχει νοῦς ἐπιγνώμων.

₈ἄνδρες λοιμοὶ ἐξέκαυσαν πόλιν,

σοφοὶ δὲ ἀπέστρεψαν ὀργήν.

₉ἀνὴρ σοφὸς κρίνει ἔθνη,

ἀνὴρ δὲ φαῦλος ὀργιζόμενος καταγελᾶται καὶ οὐ καταπτήσσει.

₁₀ἄνδρες αἱμάτων μέτοχοι μισήσουσιν ὅσιον,

οἱ δὲ εὐθεῖς ἐκζητήσουσιν ψυχὴν αὐτοῦ.

₁₁ὅλον τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἐκφέρει ἄφρων,

σοφὸς δὲ ταμιεύεται κατὰ μέρος.

₁₂βασιλέως ὑπακούοντος λόγον ἄδικον

πάντες οἱ ὑπ᾽ αὐτὸν παράνομοι.

₁₃δανιστοῦ καὶ χρεοφειλέτου ἀλλήλοις συνελθόντων

ἐπισκοπὴν ποιεῖται ἀμφοτέρων ὁ κύριος.

₁₄βασιλέως ἐν ἀληθείᾳ κρίνοντος πτωχοὺς

ὁ θρόνος αὐτοῦ εἰς μαρτύριον κατασταθήσεται.

₁₅πληγαὶ καὶ ἔλεγχοι διδόασιν σοφίαν,

παῖς δὲ πλανώμενος αἰσχύνει γονεῖς αὐτοῦ.

₁₆πολλῶν ὄντων ἀσεβῶν πολλαὶ γίνονται ἁμαρτίαι,

οἱ δὲ δίκαιοι ἐκείνων πιπτόντων κατάφοβοι γίνονται.

₁₇παίδευε υἱόν σου, καὶ ἀναπαύσει σε

καὶ δώσει κόσμον τῇ ψυχῇ σου.

₁₈οὐ μὴ ὑπάρξῃ ἐξηγητὴς ἔθνει παρανόμῳ,

ὁ δὲ φυλάσσων τὸν νόμον μακαριστός.

₁₉λόγοις οὐ παιδευθήσεται οἰκέτης σκληρός·

ἐὰν γὰρ καὶ νοήσῃ, ἀλλ᾽ οὐχ ὑπακούσεται.

₂₀ἐὰν ἴδῃς ἄνδρα ταχὺν ἐν λόγοις,

γίνωσκε ὅτι ἐλπίδα ἔχει μᾶλλον ἄφρων αὐτοῦ.

₂₁ὃς κατασπαταλᾷ ἐκ παιδός, οἰκέτης ἔσται,

ἔσχατον δὲ ὀδυνηθήσεται ἐφ᾽ ἑαυτῷ.

₂₂ἀνὴρ θυμώδης ὀρύσσει νεῖκος,

ἀνὴρ δὲ ὀργίλος ἐξώρυξεν ἁμαρτίας.

₂₃ὕβρις ἄνδρα ταπεινοῖ,

τοὺς δὲ ταπεινόφρονας ἐρείδει δόξῃ κύριος.

₂₄ὃς μερίζεται κλέπτῃ, μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν·

ἐὰν δὲ ὅρκου προτεθέντος ἀκούσαντες μὴ ἀναγγείλωσιν,

₂₅φοβηθέντες καὶ αἰσχυνθέντες ἀνθρώπους ὑπεσκελίσθησαν·

ὁ δὲ πεποιθὼς ἐπὶ κύριον εὐφρανθήσεται.

ἀσέβεια ἀνδρὶ δίδωσιν σφάλμα·

ὃς δὲ πέποιθεν ἐπὶ τῷ δεσπότῃ, σωθήσεται.

₂₆πολλοὶ θεραπεύουσιν πρόσωπα ἡγουμένων,

παρὰ δὲ κυρίου γίνεται τὸ δίκαιον ἀνδρί.

₂₇βδέλυγμα δικαίοις ἀνὴρ ἄδικος,

βδέλυγμα δὲ ἀνόμῳ κατευθύνουσα ὁδός.