₂Εἰσάκουσον, κύριε, τῆς προσευχῆς μου,

καὶ ἡ κραυγή μου πρὸς σὲ ἐλθάτω.

₃μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ·

ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ θλίβωμαι, κλῖνον τὸ οὖς σου πρός με·

ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ εἰσάκουσόν μου.

₄ὅτι ἐξέλιπον ὡσεὶ καπνὸς αἱ ἡμέραι μου,

καὶ τὰ ὀστᾶ μου ὡσεὶ φρύγιον συνεφρύγησαν.

₅ἐπλήγη ὡσεὶ χόρτος καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου,

ὅτι ἐπελαθόμην τοῦ φαγεῖν τὸν ἄρτον μου.

₆ἀπὸ φωνῆς τοῦ στεναγμοῦ μου

ἐκολλήθη τὸ ὀστοῦν μου τῇ σαρκί μου.

₇ὡμοιώθην πελεκᾶνι ἐρημικῷ,

ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ,

₈ἠγρύπνησα καὶ ἐγενήθην

ὡσεὶ στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματι.

₉ὅλην τὴν ἡμέραν ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου,

καὶ οἱ ἐπαινοῦντές με κατ᾽ ἐμοῦ ὤμνυον.

₁₀ὅτι σποδὸν ὡσεὶ ἄρτον ἔφαγον

καὶ τὸ πόμα μου μετὰ κλαυθμοῦ ἐκίρνων

₁₁ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου καὶ τοῦ θυμοῦ σου,

ὅτι ἐπάρας κατέρραξάς με.

₁₂αἱ ἡμέραι μου ὡσεὶ σκιὰ ἐκλίθησαν,

καὶ ἐγὼ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθην.

₁₃σὺ δέ, κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα μένεις,

καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

₁₄σὺ ἀναστὰς οἰκτιρήσεις τὴν Σιων,

ὅτι καιρὸς τοῦ οἰκτιρῆσαι αὐτήν, ὅτι ἥκει καιρός·

₁₅ὅτι εὐδόκησαν οἱ δοῦλοί σου τοὺς λίθους αὐτῆς

καὶ τὸν χοῦν αὐτῆς οἰκτιρήσουσιν.

₁₆καὶ φοβηθήσονται τὰ ἔθνη τὸ ὄνομα κυρίου

καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς τὴν δόξαν σου,

₁₇ὅτι οἰκοδομήσει κύριος τὴν Σιων

καὶ ὀφθήσεται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ.

₁₈ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν

καὶ οὐκ ἐξουδένωσεν τὴν δέησιν αὐτῶν.

₁₉γραφήτω αὕτη εἰς γενεὰν ἑτέραν,

καὶ λαὸς ὁ κτιζόμενος αἰνέσει τὸν κύριον,

₂₀ὅτι ἐξέκυψεν ἐξ ὕψους ἁγίου αὐτοῦ,

κύριος ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἐπέβλεψεν

₂₁τοῦ ἀκοῦσαι τὸν στεναγμὸν τῶν πεπεδημένων,

τοῦ λῦσαι τοὺς υἱοὺς τῶν τεθανατωμένων,

₂₂τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐν Σιων τὸ ὄνομα κυρίου

καὶ τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν Ιερουσαλημ

₂₃ἐν τῷ συναχθῆναι λαοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ

καὶ βασιλείας τοῦ δουλεύειν τῷ κυρίῳ.

₂₄ἀπεκρίθη αὐτῷ ἐν ὁδῷ ἰσχύος αὐτοῦ

Τὴν ὀλιγότητα τῶν ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν μοι·

₂₅μὴ ἀναγάγῃς με ἐν ἡμίσει ἡμερῶν μου,

ἐν γενεᾷ γενεῶν τὰ ἔτη σου.

₂₆κατ᾽ ἀρχὰς σύ, κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας,

καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·

₂₇αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμενεῖς,

καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,

καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται·

₂₈σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν.

₂₉οἱ υἱοὶ τῶν δούλων σου κατασκηνώσουσιν,

καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα κατευθυνθήσεται.