Ὁ θεός, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃς,

₂ὅτι στόμα ἁμαρτωλοῦ καὶ στόμα δολίου ἐπ᾽ ἐμὲ ἠνοίχθη,

ἐλάλησαν κατ᾽ ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ

₃καὶ λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με

καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν.

₄ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλόν με,

ἐγὼ δὲ προσευχόμην·

₅καὶ ἔθεντο κατ᾽ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν

καὶ μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεώς μου.

₆κατάστησον ἐπ᾽ αὐτὸν ἁμαρτωλόν,

καὶ διάβολος στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ·

₇ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένος,

καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν.

₈γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλίγαι,

καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος·

₉γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρφανοὶ

καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα·

₁₀σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἐπαιτησάτωσαν,

ἐκβληθήτωσαν ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν.

₁₁ἐξερευνησάτω δανειστὴς πάντα, ὅσα ὑπάρχει αὐτῷ,

διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺς πόνους αὐτοῦ·

₁₂μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήμπτωρ,

μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ·

₁₃γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰς ἐξολέθρευσιν,

ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθήτω τὸ ὄνομα αὐτοῦ.

₁₄ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέρων αὐτοῦ ἔναντι κυρίου,

καὶ ἡ ἁμαρτία τῆς μητρὸς αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη·

₁₅γενηθήτωσαν ἔναντι κυρίου διὰ παντός,

καὶ ἐξολεθρευθείη ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν,

₁₆ἀνθ᾽ ὧν οὐκ ἐμνήσθη τοῦ ποιῆσαι ἔλεος

καὶ κατεδίωξεν ἄνθρωπον πένητα καὶ πτωχὸν

καὶ κατανενυγμένον τῇ καρδίᾳ τοῦ θανατῶσαι.

₁₇καὶ ἠγάπησεν κατάραν, καὶ ἥξει αὐτῷ·

καὶ οὐκ ἠθέλησεν εὐλογίαν, καὶ μακρυνθήσεται ἀπ᾽ αὐτοῦ.

₁₈καὶ ἐνεδύσατο κατάραν ὡς ἱμάτιον,

καὶ εἰσῆλθεν ὡς ὕδωρ εἰς τὰ ἔγκατα αὐτοῦ

καὶ ὡσεὶ ἔλαιον ἐν τοῖς ὀστέοις αὐτοῦ·

₁₉γενηθήτω αὐτῷ ὡς ἱμάτιον, ὃ περιβάλλεται,

καὶ ὡσεὶ ζώνη, ἣν διὰ παντὸς περιζώννυται.

₂₀τοῦτο τὸ ἔργον τῶν ἐνδιαβαλλόντων με παρὰ κυρίου

καὶ τῶν λαλούντων πονηρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς μου.

₂₁καὶ σύ, κύριε κύριε, ποίησον μετ᾽ ἐμοῦ ἔλεος ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου,

ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου.

₂₂ῥῦσαί με, ὅτι πτωχὸς καὶ πένης ἐγώ εἰμι,

καὶ ἡ καρδία μου τετάρακται ἐντός μου.

₂₃ὡσεὶ σκιὰ ἐν τῷ ἐκκλῖναι αὐτὴν ἀντανῃρέθην,

ἐξετινάχθην ὡσεὶ ἀκρίδες.

₂₄τὰ γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείας,

καὶ ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δι᾽ ἔλαιον.

₂₅καὶ ἐγὼ ἐγενήθην ὄνειδος αὐτοῖς·

εἴδοσάν με, ἐσάλευσαν κεφαλὰς αὐτῶν.

₂₆βοήθησόν μοι, κύριε ὁ θεός μου,

σῶσόν με κατὰ τὸ ἔλεός σου,

₂₇καὶ γνώτωσαν ὅτι ἡ χείρ σου αὕτη

καὶ σύ, κύριε, ἐποίησας αὐτήν.

₂₈καταράσονται αὐτοί, καὶ σὺ εὐλογήσεις·

οἱ ἐπανιστανόμενοί μοι αἰσχυνθήτωσαν,

ὁ δὲ δοῦλός σου εὐφρανθήσεται.

₂₉ἐνδυσάσθωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντές με ἐντροπὴν

καὶ περιβαλέσθωσαν ὡσεὶ διπλοΐδα αἰσχύνην αὐτῶν.

₃₀ἐξομολογήσομαι τῷ κυρίῳ σφόδρα ἐν τῷ στόματί μου

καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν αἰνέσω αὐτόν,

₃₁ὅτι παρέστη ἐκ δεξιῶν πένητος

τοῦ σῶσαι ἐκ τῶν καταδιωκόντων τὴν ψυχήν μου.