Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ κυρίου.

₂μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντες τὰ μαρτύρια αὐτοῦ·

ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητήσουσιν αὐτόν.

₃οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν

ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἐπορεύθησαν.

₄σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου

φυλάξασθαι σφόδρα.

₅ὄφελον κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοί μου

τοῦ φυλάξασθαι τὰ δικαιώματά σου.

₆τότε οὐ μὴ ἐπαισχυνθῶ

ἐν τῷ με ἐπιβλέπειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου.

₇ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν εὐθύτητι καρδίας

ἐν τῷ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.

₈τὰ δικαιώματά σου φυλάξω·

μή με ἐγκαταλίπῃς ἕως σφόδρα.

Ἐν τίνι κατορθώσει ὁ νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ;

ἐν τῷ φυλάσσεσθαι τοὺς λόγους σου.

₁₀ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε·

μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.

₁₁ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου,

ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω σοι.

₁₂εὐλογητὸς εἶ, κύριε·

δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

₁₃ἐν τοῖς χείλεσίν μου ἐξήγγειλα

πάντα τὰ κρίματα τοῦ στόματός σου.

₁₄ἐν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην

ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτῳ.

₁₅ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου ἀδολεσχήσω

καὶ κατανοήσω τὰς ὁδούς σου.

₁₆ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου μελετήσω,

οὐκ ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου.

Ἀνταπόδος τῷ δούλῳ σου·

ζήσομαι καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου.

₁₈ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου,

καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσιά σου ἐκ τοῦ νόμου σου.

₁₉πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ·

μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾽ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου.

₂₀ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι

τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ.

₂₁ἐπετίμησας ὑπερηφάνοις·

ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.

₂₂περίελε ἀπ᾽ ἐμοῦ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσιν,

ὅτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα.

₂₃καὶ γὰρ ἐκάθισαν ἄρχοντες καὶ κατ᾽ ἐμοῦ κατελάλουν,

ὁ δὲ δοῦλός σου ἠδολέσχει ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου.

₂₄καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν,

καὶ αἱ συμβουλίαι μου τὰ δικαιώματά σου.

Ἐκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου

ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.

₂₆τὰς ὁδούς μου ἐξήγγειλα, καὶ ἐπήκουσάς μου·

δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

₂₇ὁδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με,

καὶ ἀδολεσχήσω ἐν τοῖς θαυμασίοις σου.

₂₈ἔσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας·

βεβαίωσόν με ἐν τοῖς λόγοις σου.

₂₉ὁδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ᾽ ἐμοῦ

καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με.

₃₀ὁδὸν ἀληθείας ᾁρετισάμην,

τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.

₃₁ἐκολλήθην τοῖς μαρτυρίοις σου·

κύριε, μή με καταισχύνῃς.

₃₂ὁδὸν ἐντολῶν σου ἔδραμον,

ὅταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου.

Νομοθέτησόν με, κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου,

καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διὰ παντός.

₃₄συνέτισόν με, καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου

καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου.

₃₅ὁδήγησόν με ἐν τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου,

ὅτι αὐτὴν ἠθέλησα.

₃₆κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου

καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν.

₃₇ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα,

ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με.

₃₈στῆσον τῷ δούλῳ σου τὸ λόγιόν σου

εἰς τὸν φόβον σου.

₃₉περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου, ὃν ὑπώπτευσα·

τὰ γὰρ κρίματά σου χρηστά.

₄₀ἰδοὺ ἐπεθύμησα τὰς ἐντολάς σου·

ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με.

Καὶ ἔλθοι ἐπ᾽ ἐμὲ τὸ ἔλεός σου, κύριε,

τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸ λόγιόν σου.

₄₂καὶ ἀποκριθήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί με λόγον,

ὅτι ἤλπισα ἐπὶ τοὺς λόγους σου.

₄₃καὶ μὴ περιέλῃς ἐκ τοῦ στόματός μου λόγον ἀληθείας ἕως σφόδρα,

ὅτι ἐπὶ τὰ κρίματά σου ἐπήλπισα.

₄₄καὶ φυλάξω τὸν νόμον σου διὰ παντός,

εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

₄₅καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμῷ,

ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.

₄₆καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου

ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην.

₄₇καὶ ἐμελέτων ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου,

αἷς ἠγάπησα σφόδρα.

₄₈καὶ ἦρα τὰς χεῖράς μου πρὸς τὰς ἐντολάς σου, ἃς ἠγάπησα,

καὶ ἠδολέσχουν ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου.

Μνήσθητι τὸν λόγον σου τῷ δούλῳ σου,

ᾧ ἐπήλπισάς με.

₅₀αὕτη με παρεκάλεσεν ἐν τῇ ταπεινώσει μου,

ὅτι τὸ λόγιόν σου ἔζησέν με.

₅₁ὑπερήφανοι παρηνόμουν ἕως σφόδρα,

ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐξέκλινα.

₅₂ἐμνήσθην τῶν κριμάτων σου ἀπ᾽ αἰῶνος, κύριε,

καὶ παρεκλήθην.

₅₃ἀθυμία κατέσχεν με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν

τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου.

₅₄ψαλτὰ ἦσάν μοι τὰ δικαιώματά σου

ἐν τόπῳ παροικίας μου.

₅₅ἐμνήσθην ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματός σου, κύριε,

καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου.

₅₆αὕτη ἐγενήθη μοι,

ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα.

Μερίς μου κύριε,

εἶπα φυλάξασθαι τὸν νόμον σου.

₅₈ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου·

ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου.

₅₉διελογισάμην τὰς ὁδούς σου

καὶ ἐπέστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου.

₆₀ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην

τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου.

₆₁σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι,

καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην.

₆₂μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι

ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.

₆₃μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε

καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου.

₆₄τοῦ ἐλέους σου, κύριε, πλήρης ἡ γῆ·

τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.

Χρηστότητα ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου,

κύριε, κατὰ τὸν λόγον σου.

₆₆χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδαξόν με,

ὅτι ταῖς ἐντολαῖς σου ἐπίστευσα.

₆₇πρὸ τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα,

διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐφύλαξα.

₆₈χρηστὸς εἶ σύ, κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου

δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

₆₉ἐπληθύνθη ἐπ᾽ ἐμὲ ἀδικία ὑπερηφάνων,

ἐγὼ δὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξερευνήσω τὰς ἐντολάς σου.

₇₀ἐτυρώθη ὡς γάλα ἡ καρδία αὐτῶν,

ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα.

₇₁ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με,

ὅπως ἂν μάθω τὰ δικαιώματά σου.

₇₂ἀγαθόν μοι ὁ νόμος τοῦ στόματός σου

ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου.

Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με·

συνέτισόν με, καὶ μαθήσομαι τὰς ἐντολάς σου.

₇₄οἱ φοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐφρανθήσονται,

ὅτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.

₇₅ἔγνων, κύριε, ὅτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου,

καὶ ἀληθείᾳ ἐταπείνωσάς με.

₇₆γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεός σου τοῦ παρακαλέσαι με

κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δούλῳ σου.

₇₇ἐλθέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ ζήσομαι,

ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.

₇₈αἰσχυνθήτωσαν ὑπερήφανοι, ὅτι ἀδίκως ἠνόμησαν εἰς ἐμέ·

ἐγὼ δὲ ἀδολεσχήσω ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου.

₇₉ἐπιστρεψάτωσάν μοι οἱ φοβούμενοί σε

καὶ οἱ γινώσκοντες τὰ μαρτύριά σου.

₈₀γενηθήτω ἡ καρδία μου ἄμωμος ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου,

ὅπως ἂν μὴ αἰσχυνθῶ.

Ἐκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου,

καὶ εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα.

₈₂ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου εἰς τὸ λόγιόν σου

λέγοντες Πότε παρακαλέσεις με;

₈₃ὅτι ἐγενήθην ὡς ἀσκὸς ἐν πάχνῃ·

τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.

₈₄πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου;

πότε ποιήσεις μοι ἐκ τῶν καταδιωκόντων με κρίσιν;

₈₅διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχίας,

ἀλλ᾽ οὐχ ὡς ὁ νόμος σου, κύριε.

₈₆πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια·

ἀδίκως κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι.

₈₇παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τῇ γῇ,

ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολάς σου.

₈₈κατὰ τὸ ἔλεός σου ζῆσόν με,

καὶ φυλάξω τὰ μαρτύρια τοῦ στόματός σου.

Εἰς τὸν αἰῶνα, κύριε,

ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ.

₉₀εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου·

ἐθεμελίωσας τὴν γῆν, καὶ διαμένει.

₉₁τῇ διατάξει σου διαμένει ἡ ἡμέρα,

ὅτι τὰ σύμπαντα δοῦλα σά.

₉₂εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν,

τότε ἂν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου.

₉₃εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ ἐπιλάθωμαι τῶν δικαιωμάτων σου

ὅτι ἐν αὐτοῖς ἔζησάς με, κύριε.

₉₄σός εἰμι ἐγώ, σῶσόν με,

ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα.

₉₅ἐμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ τοῦ ἀπολέσαι με·

τὰ μαρτύριά σου συνῆκα.

₉₆πάσης συντελείας εἶδον πέρας·

πλατεῖα ἡ ἐντολή σου σφόδρα.

Ὡς ἠγάπησα τὸν νόμον σου, κύριε·

ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν.

₉₈ὑπὲρ τοὺς ἐχθρούς μου ἐσόφισάς με τὴν ἐντολήν σου,

ὅτι εἰς τὸν αἰῶνά μοί ἐστιν.

₉₉ὑπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς με συνῆκα,

ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν.

₁₀₀ὑπὲρ πρεσβυτέρους συνῆκα,

ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.

₁₀₁ἐκ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου,

ὅπως ἂν φυλάξω τοὺς λόγους σου.

₁₀₂ἀπὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ ἐξέκλινα,

ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς μοι.

₁₀₃ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου,

ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον τῷ στόματί μου.

₁₀₄ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα·

διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας.

ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς μοι.

Λύχνος τοῖς ποσίν μου ὁ λόγος σου

καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου.

₁₀₆ὀμώμοκα καὶ ἔστησα

τοῦ φυλάξασθαι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.

₁₀₇ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα·

κύριε, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.

₁₀₈τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου εὐδόκησον δή, κύριε,

καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με.

₁₀₉ἡ ψυχή μου ἐν ταῖς χερσίν μου διὰ παντός,

καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην

₁₁₀ἔθεντο ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι,

καὶ ἐκ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἐπλανήθην.

₁₁₁ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα,

ὅτι ἀγαλλίαμα τῆς καρδίας μού εἰσιν.

₁₁₂ἔκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ δικαιώματά σου

εἰς τὸν αἰῶνα δι᾽ ἀντάμειψιν.

Παρανόμους ἐμίσησα

καὶ τὸν νόμον σου ἠγάπησα.

₁₁₄βοηθός μου καὶ ἀντιλήμπτωρ μου εἶ σύ·

εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα.

₁₁₅ἐκκλίνατε ἀπ᾽ ἐμοῦ, πονηρευόμενοι,

καὶ ἐξερευνήσω τὰς ἐντολὰς τοῦ θεοῦ μου.

₁₁₆ἀντιλαβοῦ μου κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ ζήσομαι,

καὶ μὴ καταισχύνῃς με ἀπὸ τῆς προσδοκίας μου.

₁₁₇βοήθησόν μοι, καὶ σωθήσομαι

καὶ μελετήσω ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου διὰ παντός.

₁₁₈ἐξουδένωσας πάντας τοὺς ἀποστατοῦντας ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων σου,

ὅτι ἄδικον τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν.

₁₁₉παραβαίνοντας ἐλογισάμην πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς·

διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου διὰ παντός.

₁₂₀καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου·

ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην.

Ἐποίησα κρίμα καὶ δικαιοσύνην·

μὴ παραδῷς με τοῖς ἀδικοῦσίν με.

₁₂₂ἔκδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγαθόν·

μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι.

₁₂₃οἱ ὀφθαλμοί μου ἐξέλιπον εἰς τὸ σωτήριόν σου

καὶ εἰς τὸ λόγιον τῆς δικαιοσύνης σου.

₁₂₄ποίησον μετὰ τοῦ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεός σου

καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.

₁₂₅δοῦλός σού εἰμι ἐγώ· συνέτισόν με,

καὶ γνώσομαι τὰ μαρτύριά σου.

₁₂₆καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ κυρίῳ·

διεσκέδασαν τὸν νόμον σου.

₁₂₇διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου

ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον.

₁₂₈διὰ τοῦτο πρὸς πάσας τὰς ἐντολάς σου κατωρθούμην,

πᾶσαν ὁδὸν ἄδικον ἐμίσησα.

Θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου·

διὰ τοῦτο ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου.

₁₃₀ἡ δήλωσις τῶν λόγων σου φωτιεῖ

καὶ συνετιεῖ νηπίους.

₁₃₁τὸ στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνεῦμα,

ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν.

₁₃₂ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με

κατὰ τὸ κρίμα τῶν ἀγαπώντων τὸ ὄνομά σου.

₁₃₃τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου,

καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου πᾶσα ἀνομία.

₁₃₄λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων,

καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου.

₁₃₅τὸ πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου

καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

₁₃₆διεξόδους ὑδάτων κατέβησαν οἱ ὀφθαλμοί μου,

ἐπεὶ οὐκ ἐφύλαξαν τὸν νόμον σου.

Δίκαιος εἶ, κύριε,

καὶ εὐθὴς ἡ κρίσις σου.

₁₃₈ἐνετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου

καὶ ἀλήθειαν σφόδρα.

₁₃₉ἐξέτηξέν με ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου,

ὅτι ἐπελάθοντο τῶν λόγων σου οἱ ἐχθροί μου.

₁₄₀πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σφόδρα,

καὶ ὁ δοῦλός σου ἠγάπησεν αὐτό.

₁₄₁νεώτερός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐξουδενωμένος·

τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.

₁₄₂ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα,

καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια.

₁₄₃θλῖψις καὶ ἀνάγκη εὕροσάν με·

αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου.

₁₄₄δικαιοσύνη τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα·

συνέτισόν με, καὶ ζήσομαι.

Ἐκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐπάκουσόν μου, κύριε·

τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω.

₁₄₆ἐκέκραξά σε· σῶσόν με,

καὶ φυλάξω τὰ μαρτύριά σου.

₁₄₇προέφθασα ἐν ἀωρίᾳ καὶ ἐκέκραξα,

εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.

₁₄₈προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸς ὄρθρον

τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου.

₁₄₉τῆς φωνῆς μου ἄκουσον, κύριε,

κατὰ τὸ ἔλεός σου, κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆσόν με.

₁₅₀προσήγγισαν οἱ καταδιώκοντές με ἀνομίᾳ,

ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου ἐμακρύνθησαν.

₁₅₁ἐγγὺς εἶ σύ, κύριε,

καὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια.

₁₅₂κατ᾽ ἀρχὰς ἔγνων ἐκ τῶν μαρτυρίων σου,

ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας αὐτά.

Ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με,

ὅτι τὸν νόμον σου οὐκ ἐπελαθόμην.

₁₅₄κρῖνον τὴν κρίσιν μου καὶ λύτρωσαί με·

διὰ τὸν λόγον σου ζῆσόν με.

₁₅₅μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία,

ὅτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν.

₁₅₆οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοί, κύριε·

κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆσόν με.

₁₅₇πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ ἐκθλίβοντές με·

ἐκ τῶν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα.

₁₅₈εἶδον ἀσυνθετοῦντας καὶ ἐξετηκόμην,

ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο.

₁₅₉ἰδὲ ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα·

κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με.

₁₆₀ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια,

καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.

Ἄρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν,

καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου.

₁₆₂ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου

ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά.

₁₆₃ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην,

τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα.

₁₆₄ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σοι

ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.

₁₆₅εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσίν τὸν νόμον σου,

καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον.

₁₆₆προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου, κύριε,

καὶ τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα.

₁₆₇ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου

καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σφόδρα.

₁₆₈ἐφύλαξα τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου,

ὅτι πᾶσαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου, κύριε.

Ἐγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, κύριε·

κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με.

₁₇₀εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου·

κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με.

₁₇₁ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον, ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου.

₁₇₂φθέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὸ λόγιόν σου,

ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη.

₁₇₃γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με,

ὅτι τὰς ἐντολάς σου ᾁρετισάμην.

₁₇₄ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου, κύριε,

καὶ ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.

₁₇₅ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε,

καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι.

₁₇₆ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός·

ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην.