Φύλαξόν με, κύριε, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.

₂εἶπα τῷ κυρίῳ Κύριός μου εἶ σύ,

ὅτι τῶν ἀγαθῶν μου οὐ χρείαν ἔχεις.

₃τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ

ἐθαυμάστωσεν πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς.

₄ἐπληθύνθησαν αἱ ἀσθένειαι αὐτῶν,

μετὰ ταῦτα ἐτάχυναν·

οὐ μὴ συναγάγω τὰς συναγωγὰς αὐτῶν ἐξ αἱμάτων

οὐδὲ μὴ μνησθῶ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν διὰ χειλέων μου.

₅κύριος ἡ μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου·

σὺ εἶ ὁ ἀποκαθιστῶν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί.

₆σχοινία ἐπέπεσάν μοι ἐν τοῖς κρατίστοις·

καὶ γὰρ ἡ κληρονομία μου κρατίστη μοί ἐστιν.

₇εὐλογήσω τὸν κύριον τὸν συνετίσαντά με·

ἔτι δὲ καὶ ἕως νυκτὸς ἐπαίδευσάν με οἱ νεφροί μου.

₈προωρώμην τὸν κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντός,

ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ.

₉διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου,

καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου,

ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾽ ἐλπίδι,

₁₀ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην

οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.

₁₁ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς·

πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου,

τερπνότητες ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰς τέλος.