Εἰσάκουσον, κύριε, τῆς δικαιοσύνης μου,

πρόσχες τῇ δεήσει μου,

ἐνώτισαι τῆς προσευχῆς μου οὐκ ἐν χείλεσιν δολίοις.

₂ἐκ προσώπου σου τὸ κρίμα μου ἐξέλθοι,

οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητας.

₃ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτός·

ἐπύρωσάς με, καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία.

₄ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων,

διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς.

₅κατάρτισαι τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς τρίβοις σου,

ἵνα μὴ σαλευθῶσιν τὰ διαβήματά μου.

₆ἐγὼ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπήκουσάς μου, ὁ θεός·

κλῖνον τὸ οὖς σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τῶν ῥημάτων μου.

₇θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου,

ὁ σῴζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ

ἐκ τῶν ἀνθεστηκότων τῇ δεξιᾷ σου.

₈φύλαξόν με ὡς κόραν ὀφθαλμοῦ·

ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου σκεπάσεις με

₉ἀπὸ προσώπου ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρησάντων με.

οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου περιέσχον·

₁₀τὸ στέαρ αὐτῶν συνέκλεισαν,

τὸ στόμα αὐτῶν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν.

₁₁ἐκβάλλοντές με νυνὶ περιεκύκλωσάν με,

τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἔθεντο ἐκκλῖναι ἐν τῇ γῇ.

₁₂ὑπέλαβόν με ὡσεὶ λέων ἕτοιμος εἰς θήραν

καὶ ὡσεὶ σκύμνος οἰκῶν ἐν ἀποκρύφοις.

₁₃ἀνάστηθι, κύριε, πρόφθασον αὐτοὺς καὶ ὑποσκέλισον αὐτούς,

ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβοῦς,

ῥομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρῶν τῆς χειρός σου.

₁₄κύριε, ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γῆς

διαμέρισον αὐτοὺς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν.

καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν,

ἐχορτάσθησαν υἱῶν

καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν.

₁₅ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου,

χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι τὴν δόξαν σου.