₂Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺς

καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα.

₃τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ

καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν.

διάψαλμα.

₄ὅτι προέφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος,

ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου.

₅ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ,

μακρότητα ἡμερῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

₆μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου,

δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεις ἐπ᾽ αὐτόν·

₇ὅτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος,

εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου.

₈ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπὶ κύριον

καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.

₉εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσιν τοῖς ἐχθροῖς σου,

ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε.

₁₀θήσεις αὐτοὺς ὡς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου·

κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς,

καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πῦρ.

₁₁τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ γῆς ἀπολεῖς

καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων,

₁₂ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά,

διελογίσαντο βουλήν, ἣν οὐ μὴ δύνωνται στῆσαι.

₁₃ὅτι θήσεις αὐτοὺς νῶτον·

ἐν τοῖς περιλοίποις σου ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν.

₁₄ὑψώθητι, κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου·

ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰς δυναστείας σου.