₂Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με

μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με.

₃ὅτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι,

καὶ ἐπεστήρισας ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου·

₄οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου,

οὐκ ἔστιν εἰρήνη τοῖς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου.

₅ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου,

ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾽ ἐμέ.

₆προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου

ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου·

₇ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθην ἕως τέλους,

ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην.

₈ὅτι αἱ ψύαι μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγμῶν,

καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου·

₉ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα,

ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆς καρδίας μου.

₁₀κύριε, ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου,

καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἐκρύβη.

₁₁ἡ καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέν με ἡ ἰσχύς μου,

καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστιν μετ᾽ ἐμοῦ.

₁₂οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν,

καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν·

₁₃καὶ ἐξεβιάσαντο οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου,

καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας

καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν.

₁₄ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον

καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ

₁₅καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων

καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμούς.

₁₆ὅτι ἐπὶ σοί, κύριε, ἤλπισα·

σὺ εἰσακούσῃ, κύριε ὁ θεός μου.

₁₇ὅτι εἶπα Μήποτε ἐπιχαρῶσίν μοι οἱ ἐχθροί μου·

καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου ἐπ᾽ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησαν.

₁₈ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος,

καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μου διὰ παντός.

₁₉ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ

καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου.

₂₀οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσιν καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ,

καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως·

₂₁οἱ ἀνταποδιδόντες κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν

ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην,

καὶ ἀπέρριψάν με τὸν ἀγαπητὸν ὡσεὶ νεκρὸν ἐβδελυγμένον.

₂₂μὴ ἐγκαταλίπῃς με, κύριε·

ὁ θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ᾽ ἐμοῦ·

₂₃πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, κύριε τῆς σωτηρίας μου.