Μὴ παραζήλου ἐν πονηρευομένοις

μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν·

₂ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσονται

καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται.

₃ἔλπισον ἐπὶ κύριον καὶ ποίει χρηστότητα

καὶ κατασκήνου τὴν γῆν, καὶ ποιμανθήσῃ ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτῆς·

₄κατατρύφησον τοῦ κυρίου,

καὶ δώσει σοι τὰ αἰτήματα τῆς καρδίας σου.

₅ἀποκάλυψον πρὸς κύριον τὴν ὁδόν σου

καὶ ἔλπισον ἐπ᾽ αὐτόν, καὶ αὐτὸς ποιήσει

₆καὶ ἐξοίσει ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου

καὶ τὸ κρίμα σου ὡς μεσημβρίαν.

₇ὑποτάγηθι τῷ κυρίῳ καὶ ἱκέτευσον αὐτόν·

μὴ παραζήλου ἐν τῷ κατευοδουμένῳ ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ,

ἐν ἀνθρώπῳ ποιοῦντι παρανομίας.

₈παῦσαι ἀπὸ ὀργῆς καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν,

μὴ παραζήλου ὥστε πονηρεύεσθαι·

₉ὅτι οἱ πονηρευόμενοι ἐξολεθρευθήσονται,

οἱ δὲ ὑπομένοντες τὸν κύριον αὐτοὶ κληρονομήσουσιν γῆν.

₁₀καὶ ἔτι ὀλίγον καὶ οὐ μὴ ὑπάρξῃ ὁ ἁμαρτωλός,

καὶ ζητήσεις τὸν τόπον αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ εὕρῃς·

₁₁οἱ δὲ πραεῖς κληρονομήσουσιν γῆν

καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνης.

₁₂παρατηρήσεται ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον

καὶ βρύξει ἐπ᾽ αὐτὸν τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ·

₁₃ὁ δὲ κύριος ἐκγελάσεται αὐτόν,

ὅτι προβλέπει ὅτι ἥξει ἡ ἡμέρα αὐτοῦ.

₁₄ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί,

ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν

τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ πένητα,

τοῦ σφάξαι τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ·

₁₅ἡ ῥομφαία αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν,

καὶ τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείησαν.

₁₆κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίῳ

ὑπὲρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν·

₁₇ὅτι βραχίονες ἁμαρτωλῶν συντριβήσονται,

ὑποστηρίζει δὲ τοὺς δικαίους κύριος.

₁₈γινώσκει κύριος τὰς ὁδοὺς τῶν ἀμώμων,

καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται·

₁₉οὐ καταισχυνθήσονται ἐν καιρῷ πονηρῷ

καὶ ἐν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται.

₂₀ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται,

οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ ὑψωθῆναι

ἐκλιπόντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον.

₂₁δανείζεται ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ οὐκ ἀποτείσει,

ὁ δὲ δίκαιος οἰκτίρει καὶ διδοῖ·

₂₂ὅτι οἱ εὐλογοῦντες αὐτὸν κληρονομήσουσι γῆν,

οἱ δὲ καταρώμενοι αὐτὸν ἐξολεθρευθήσονται.

₂₃παρὰ κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται,

καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει·

₂₄ὅταν πέσῃ, οὐ καταραχθήσεται,

ὅτι κύριος ἀντιστηρίζει χεῖρα αὐτοῦ.

₂₅νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα

καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον

οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους·

₂₆ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεᾷ καὶ δανείζει,

καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται.

₂₇ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν

καὶ κατασκήνου εἰς αἰῶνα αἰῶνος·

₂₈ὅτι κύριος ἀγαπᾷ κρίσιν

καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει τοὺς ὁσίους αὐτοῦ,

εἰς τὸν αἰῶνα φυλαχθήσονται.

ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται,

καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολεθρευθήσεται·

₂₉δίκαιοι δὲ κληρονομήσουσι γῆν

καὶ κατασκηνώσουσιν εἰς αἰῶνα αἰῶνος ἐπ᾽ αὐτῆς.

₃₀στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν,

καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν·

₃₁ὁ νόμος τοῦ θεοῦ αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ,

καὶ οὐχ ὑποσκελισθήσεται τὰ διαβήματα αὐτοῦ.

₃₂κατανοεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον

καὶ ζητεῖ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν,

₃₃ὁ δὲ κύριος οὐ μὴ ἐγκαταλίπῃ αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ

οὐδὲ μὴ καταδικάσηται αὐτόν, ὅταν κρίνηται αὐτῷ.

₃₄ὑπόμεινον τὸν κύριον καὶ φύλαξον τὴν ὁδὸν αὐτοῦ,

καὶ ὑψώσει σε τοῦ κατακληρονομῆσαι γῆν·

ἐν τῷ ἐξολεθρεύεσθαι ἁμαρτωλοὺς ὄψῃ.

₃₅εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον

καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου·

₃₆καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν,

καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ.

₃₇φύλασσε ἀκακίαν καὶ ἰδὲ εὐθύτητα,

ὅτι ἔστιν ἐγκατάλειμμα ἀνθρώπῳ εἰρηνικῷ·

₃₈οἱ δὲ παράνομοι ἐξολεθρευθήσονται ἐπὶ τὸ αὐτό,

τὰ ἐγκαταλείμματα τῶν ἀσεβῶν ἐξολεθρευθήσονται.

₃₉σωτηρία δὲ τῶν δικαίων παρὰ κυρίου,

καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷ θλίψεως,

₄₀καὶ βοηθήσει αὐτοῖς κύριος καὶ ῥύσεται αὐτοὺς

καὶ ἐξελεῖται αὐτοὺς ἐξ ἁμαρτωλῶν

καὶ σώσει αὐτούς, ὅτι ἤλπισαν ἐπ᾽ αὐτόν.