₂Ὁ θεός, ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν,

οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν

ἔργον, ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν, ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις.

₃ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλέθρευσεν, καὶ κατεφύτευσας αὐτούς,

ἐκάκωσας λαοὺς καὶ ἐξέβαλες αὐτούς.

₄οὐ γὰρ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ αὐτῶν ἐκληρονόμησαν γῆν,

καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν οὐκ ἔσωσεν αὐτούς,

ἀλλ᾽ ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου

καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ προσώπου σου, ὅτι εὐδόκησας ἐν αὐτοῖς.

₅σὺ εἶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου

ὁ ἐντελλόμενος τὰς σωτηρίας Ιακωβ·

₆ἐν σοὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν κερατιοῦμεν

καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουθενώσομεν τοὺς ἐπανιστανομένους ἡμῖν.

₇οὐ γὰρ ἐπὶ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ,

καὶ ἡ ῥομφαία μου οὐ σώσει με·

₈ἔσωσας γὰρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόντων ἡμᾶς

καὶ τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς κατῄσχυνας.

₉ἐν τῷ θεῷ ἐπαινεσθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν

καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα.

διάψαλμα.

₁₀νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς

καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν·

₁₁ἀπέστρεψας ἡμᾶς εἰς τὰ ὀπίσω παρὰ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν,

καὶ οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς.

₁₂ἔδωκας ἡμᾶς ὡς πρόβατα βρώσεως

καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν διέσπειρας ἡμᾶς·

₁₃ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμῆς,

καὶ οὐκ ἦν πλῆθος ἐν τοῖς ἀλλάγμασιν αὐτῶν.

₁₄ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν,

μυκτηρισμὸν καὶ καταγέλωτα τοῖς κύκλῳ ἡμῶν·

₁₅ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν,

κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς.

₁₆ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου κατεναντίον μού ἐστιν,

καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου ἐκάλυψέν με

₁₇ἀπὸ φωνῆς ὀνειδίζοντος καὶ παραλαλοῦντος,

ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἐκδιώκοντος.

₁₈ταῦτα πάντα ἦλθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς, καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου

καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν διαθήκῃ σου,

₁₉καὶ οὐκ ἀπέστη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν·

καὶ ἐξέκλινας τὰς τρίβους ἡμῶν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου.

₂₀ὅτι ἐταπείνωσας ἡμᾶς ἐν τόπῳ κακώσεως,

καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς σκιὰ θανάτου.

₂₁εἰ ἐπελαθόμεθα τοῦ ὀνόματος τοῦ θεοῦ ἡμῶν

καὶ εἰ διεπετάσαμεν χεῖρας ἡμῶν πρὸς θεὸν ἀλλότριον,

₂₂οὐχὶ ὁ θεὸς ἐκζητήσει ταῦτα;

αὐτὸς γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τῆς καρδίας.

₂₃ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν,

ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.

₂₄ἐξεγέρθητι· ἵνα τί ὑπνοῖς, κύριε;

ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώσῃ εἰς τέλος.

₂₅ἵνα τί τὸ πρόσωπόν σου ἀποστρέφεις,

ἐπιλανθάνῃ τῆς πτωχείας ἡμῶν καὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν;

₂₆ὅτι ἐταπεινώθη εἰς χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν,

ἐκολλήθη εἰς γῆν ἡ γαστὴρ ἡμῶν.

₂₇ἀνάστα, κύριε, βοήθησον ἡμῖν

καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.