₂Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν,

λέγω ἐγὼ τὰ ἔργα μου τῷ βασιλεῖ,

ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου.

₃ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων,

ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσίν σου·

διὰ τοῦτο εὐλόγησέν σε ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.

₄περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ,

τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου

₅καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε

ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πραΰτητος καὶ δικαιοσύνης,

καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά σου.

₆τὰ βέλη σου ἠκονημένα, δυνατέ, —

λαοὶ ὑποκάτω σου πεσοῦνται —

ἐν καρδίᾳ τῶν ἐχθρῶν τοῦ βασιλέως.

₇ὁ θρόνος σου, ὁ θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος,

ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου.

₈ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν·

διὰ τοῦτο ἔχρισέν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου

ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου.

₉σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασία ἀπὸ τῶν ἱματίων σου

ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν ηὔφρανάν σε.

₁₀θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου·

παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ

περιβεβλημένη πεποικιλμένη.

₁₁ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἰδὲ καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου

καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου,

₁₂ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου,

ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ κύριός σου.

₁₃καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις,

τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

₁₄πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς θυγατρὸς βασιλέως ἔσωθεν

ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη πεποικιλμένη.

₁₅ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς,

αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι·

₁₆ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει,

ἀχθήσονται εἰς ναὸν βασιλέως.

₁₇ἀντὶ τῶν πατέρων σου ἐγενήθησάν σοι υἱοί·

καταστήσεις αὐτοὺς ἄρχοντας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.

₁₈μνησθήσονται τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ·

διὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονταί σοι

εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.