₃Ἐλέησόν με, ὁ θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου

καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου·

₄ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου

καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

₅ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω,

καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός.

₆σοὶ μόνῳ ἥμαρτον

καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα,

ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου

καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

₇ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήμφθην,

καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέν με ἡ μήτηρ μου.

₈ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας,

τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

₉ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι·

πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

₁₀ἀκουτιεῖς με ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην·

ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα.

₁₁ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου

καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

₁₂καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ θεός,

καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

₁₃μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου

καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾽ ἐμοῦ.

₁₄ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου

καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήρισόν με.

₁₅διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου,

καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν.

₁₆ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ θεὸς ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου·

ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

₁₇κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις,

καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

₁₈ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν·

ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.

₁₉θυσία τῷ θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,

καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ θεὸς οὐκ ἐξουθενώσει.

₂₀ἀγάθυνον, κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιων,

καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιερουσαλημ·

₂₁τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,

ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα·

τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.