Θεὸς θεῶν κύριος ἐλάλησεν καὶ ἐκάλεσεν τὴν γῆν

ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου καὶ μέχρι δυσμῶν.

₂ἐκ Σιων ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ,

ὁ θεὸς ἐμφανῶς ἥξει,

₃ὁ θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται·

πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ καυθήσεται,

καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα.

₄προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω

καὶ τὴν γῆν διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ·

₅συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ

τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις,

₆καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ,

ὅτι ὁ θεὸς κριτής ἐστιν.

διάψαλμα.

₇Ἄκουσον, λαός μου, καὶ λαλήσω σοι,

Ισραηλ, καὶ διαμαρτύρομαί σοι·

ὁ θεὸς ὁ θεός σού εἰμι ἐγώ.

₈οὐκ ἐπὶ ταῖς θυσίαις σου ἐλέγξω σε,

τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός·

₉οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους

οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάρους.

₁₀ὅτι ἐμά ἐστιν πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ,

κτήνη ἐν τοῖς ὄρεσιν καὶ βόες·

₁₁ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ,

καὶ ὡραιότης ἀγροῦ μετ᾽ ἐμοῦ ἐστιν.

₁₂ἐὰν πεινάσω, οὐ μή σοι εἴπω·

ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.

₁₃μὴ φάγομαι κρέα ταύρων

ἢ αἷμα τράγων πίομαι;

₁₄θῦσον τῷ θεῷ θυσίαν αἰνέσεως

καὶ ἀπόδος τῷ ὑψίστῳ τὰς εὐχάς σου·

₁₅καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως,

καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεις με.

διάψαλμα.

₁₆τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ θεός

Ἵνα τί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου

καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου;

₁₇σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν

καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω.

₁₈εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ,

καὶ μετὰ μοιχῶν τὴν μερίδα σου ἐτίθεις·

₁₉τὸ στόμα σου ἐπλεόνασεν κακίαν,

καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκεν δολιότητα·

₂₀καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις

καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον.

₂₁ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα·

ὑπέλαβες ἀνομίαν ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος·

ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου.

₂₂σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ θεοῦ,

μήποτε ἁρπάσῃ καὶ μὴ ᾖ ὁ ῥυόμενος·

₂₃θυσία αἰνέσεως δοξάσει με,

καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ.