₂Ἀκούσατε ταῦτα, πάντα τὰ ἔθνη,

ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην,

₃οἵ τε γηγενεῖς καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων,

ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης.

₄τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν

καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν·

₅κλινῶ εἰς παραβολὴν τὸ οὖς μου,

ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ πρόβλημά μου.

₆ἵνα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ;

ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με.

₇οἱ πεποιθότες ἐπὶ τῇ δυνάμει αὐτῶν

καὶ ἐπὶ τῷ πλήθει τοῦ πλούτου αὐτῶν καυχώμενοι,

₈ἀδελφὸς οὐ λυτροῦται· λυτρώσεται ἄνθρωπος;

οὐ δώσει τῷ θεῷ ἐξίλασμα αὐτοῦ

₉καὶ τὴν τιμὴν τῆς λυτρώσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ.

₁₀καὶ ἐκόπασεν εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζήσεται εἰς τέλος,

ὅτι οὐκ ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας.

₁₁ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνους ἀπολοῦνται

καὶ καταλείψουσιν ἀλλοτρίοις τὸν πλοῦτον αὐτῶν,

₁₂καὶ οἱ τάφοι αὐτῶν οἰκίαι αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα,

σκηνώματα αὐτῶν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

ἐπεκαλέσαντο τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐπὶ τῶν γαιῶν αὐτῶν.

₁₃καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν,

παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.

₁₄αὕτη ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκάνδαλον αὐτοῖς,

καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν εὐδοκήσουσιν.

διάψαλμα.

₁₅ὡς πρόβατα ἐν ᾅδῃ ἔθεντο, θάνατος ποιμαίνει αὐτούς·

καὶ κατακυριεύσουσιν αὐτῶν οἱ εὐθεῖς τὸ πρωί,

καὶ ἡ βοήθεια αὐτῶν παλαιωθήσεται ἐν τῷ ᾅδῃ ἐκ τῆς δόξης αὐτῶν.

₁₆πλὴν ὁ θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου

ἐκ χειρὸς ᾅδου, ὅταν λαμβάνῃ με.

διάψαλμα.

₁₇μὴ φοβοῦ, ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος

καὶ ὅταν πληθυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ·

₁₈ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν αὐτὸν λήμψεται τὰ πάντα,

οὐδὲ συγκαταβήσεται αὐτῷ ἡ δόξα αὐτοῦ.

₁₉ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εὐλογηθήσεται·

ἐξομολογήσεταί σοι, ὅταν ἀγαθύνῃς αὐτῷ.

₂₀εἰσελεύσεται ἕως γενεᾶς πατέρων αὐτοῦ,

ἕως αἰῶνος οὐκ ὄψεται φῶς.

₂₁ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν,

παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.