₂Κύριε ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου,

ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου·

₃εἰσελθάτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου,

κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου, κύριε.

₄ὅτι ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου,

καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾅδῃ ἤγγισεν·

₅προσελογίσθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον,

ἐγενήθην ὡς ἄνθρωπος ἀβοήθητος ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος,

₆ὡσεὶ τραυματίαι ἐρριμμένοι καθεύδοντες ἐν τάφῳ,

ὧν οὐκ ἐμνήσθης ἔτι

καὶ αὐτοὶ ἐκ τῆς χειρός σου ἀπώσθησαν.

₇ἔθεντό με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ,

ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου.

₈ἐπ᾽ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου,

καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπ᾽ ἐμὲ ἐπήγαγες.

διάψαλμα.

₉ἐμάκρυνας τοὺς γνωστούς μου ἀπ᾽ ἐμοῦ,

ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖς,

παρεδόθην καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην.

₁₀οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείας·

ἐκέκραξα πρὸς σέ, κύριε, ὅλην τὴν ἡμέραν,

διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου

₁₁Μὴ τοῖς νεκροῖς ποιήσεις θαυμάσια;

ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσιν, καὶ ἐξομολογήσονταί σοι;

₁₂μὴ διηγήσεταί τις ἐν τάφῳ τὸ ἔλεός σου

καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ;

₁₃μὴ γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου

καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ;

₁₄κἀγὼ πρὸς σέ, κύριε, ἐκέκραξα,

καὶ τὸ πρωὶ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε.

₁₅ἵνα τί, κύριε, ἀπωθεῖς τὴν ψυχήν μου,

ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ;

₁₆πτωχός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐν κόποις ἐκ νεότητός μου,

ὑψωθεὶς δὲ ἐταπεινώθην καὶ ἐξηπορήθην.

₁₇ἐπ᾽ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαί σου,

καὶ οἱ φοβερισμοί σου ἐξετάραξάν με,

₁₈ἐκύκλωσάν με ὡς ὕδωρ ὅλην τὴν ἡμέραν,

περιέσχον με ἅμα.

₁₉ἐμάκρυνας ἀπ᾽ ἐμοῦ φίλον καὶ πλησίον

καὶ τοὺς γνωστούς μου ἀπὸ ταλαιπωρίας.