Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ ὑψίστου

ἐν σκέπῃ τοῦ θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται.

₂ἐρεῖ τῷ κυρίῳ Ἀντιλήμπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου,

ὁ θεός μου, ἐλπιῶ ἐπ᾽ αὐτόν,

₃ὅτι αὐτὸς ῥύσεταί με ἐκ παγίδος θηρευτῶν

καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους.

₄ἐν τοῖς μεταφρένοις αὐτοῦ ἐπισκιάσει σοι,

καὶ ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐλπιεῖς·

ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ.

₅οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ,

ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας,

₆ἀπὸ πράγματος διαπορευομένου ἐν σκότει,

ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ.

₇πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς

καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου,

πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ·

₈πλὴν τοῖς ὀφθαλμοῖς σου κατανοήσεις

καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλῶν ὄψῃ.

₉ὅτι σύ, κύριε, ἡ ἐλπίς μου·

τὸν ὕψιστον ἔθου καταφυγήν σου.

₁₀οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά,

καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ τῷ σκηνώματί σου,

₁₁ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ

τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου·

₁₂ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε,

μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου·

₁₃ἐπ᾽ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ

καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα.

₁₄ὅτι ἐπ᾽ ἐμὲ ἤλπισεν, καὶ ῥύσομαι αὐτόν·

σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου.

₁₅ἐπικαλέσεταί με, καὶ εἰσακούσομαι αὐτοῦ,

μετ᾽ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει

καὶ ἐξελοῦμαι καὶ δοξάσω αὐτόν.

₁₆μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν

καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.