1et ego cum venissem ad vos fratres
veni non per sublimitatem sermonis aut sapientiae
adnuntians vobis testimonium Christi
2non enim iudicavi scire me aliquid inter vos
nisi Iesum Christum et hunc crucifixum
3et ego in infirmitate et timore et tremore multo fui apud vos
4et sermo meus et praedicatio mea
non in persuasibilibus sapientiae
verbis
sed in ostensione Spiritus et virtutis
5ut fides vestra non sit in sapientia hominum sed in virtute Dei
6sapientiam autem loquimur inter perfectos
sapientiam vero non huius saeculi
neque principum huius saeculi qui destruuntur
7sed loquimur Dei sapientiam in mysterio quae abscondita est
quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam nostram
8quam nemo principum huius saeculi cognovit
si enim cognovissent numquam Dominum gloriae crucifixissent
9sed sicut scriptum est
quod oculus non vidit nec auris audivit nec in cor hominis ascendit
quae praeparavit Deus his qui diligunt illum
10nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum
Spiritus enim omnia scrutatur etiam profunda Dei
11quis enim scit hominum quae sint hominis
nisi spiritus hominis qui in ipso est
ita et quae Dei sunt nemo cognovit nisi Spiritus Dei
12nos autem non spiritum mundi accepimus
sed Spiritum qui ex Deo est
ut sciamus quae a Deo donata sunt nobis
13quae et loquimur non in doctis humanae sapientiae verbis
sed in doctrina Spiritus
spiritalibus spiritalia conparantes
14animalis autem homo non percipit ea quae sunt Spiritus Dei
stultitia est enim illi
et non potest intellegere quia spiritaliter examinatur
15spiritalis autem iudicat omnia
et ipse a nemine iudicatur
16quis enim cognovit sensum Domini qui instruat eum
nos autem sensum Christi habemus
