₂πάντα τὰ ἔργα τοῦ ταπεινοῦ φανερὰ παρὰ τῷ θεῷ,

οἱ δὲ ἀσεβεῖς ἐν ἡμέρᾳ κακῇ ὀλοῦνται.

₅ἀκάθαρτος παρὰ θεῷ πᾶς ὑψηλοκάρδιος,

χειρὶ δὲ χεῖρας ἐμβαλὼν ἀδίκως οὐκ ἀθῳωθήσεται.

₇ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆς τὸ ποιεῖν τὰ δίκαια,

δεκτὰ δὲ παρὰ θεῷ μᾶλλον ἢ θύειν θυσίας.

₈ὁ ζητῶν τὸν κύριον εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης,

οἱ δὲ ὀρθῶς ζητοῦντες αὐτὸν εὑρήσουσιν εἰρήνην.

₉πάντα τὰ ἔργα τοῦ κυρίου μετὰ δικαιοσύνης,

φυλάσσεται δὲ ὁ ἀσεβὴς εἰς ἡμέραν κακήν.

₁₀μαντεῖον ἐπὶ χείλεσιν βασιλέως,

ἐν δὲ κρίσει οὐ μὴ πλανηθῇ τὸ στόμα αὐτοῦ.

₁₁ῥοπὴ ζυγοῦ δικαιοσύνη παρὰ κυρίῳ,

τὰ δὲ ἔργα αὐτοῦ στάθμια δίκαια.

₁₂βδέλυγμα βασιλεῖ ὁ ποιῶν κακά,

μετὰ γὰρ δικαιοσύνης ἑτοιμάζεται θρόνος ἀρχῆς.

₁₃δεκτὰ βασιλεῖ χείλη δίκαια,

λόγους δὲ ὀρθοὺς ἀγαπᾷ.

₁₄θυμὸς βασιλέως ἄγγελος θανάτου,

ἀνὴρ δὲ σοφὸς ἐξιλάσεται αὐτόν.

₁₅ἐν φωτὶ ζωῆς υἱὸς βασιλέως,

οἱ δὲ προσδεκτοὶ αὐτῷ ὥσπερ νέφος ὄψιμον.

₁₆νοσσιαὶ σοφίας αἱρετώτεραι χρυσίου,

νοσσιαὶ δὲ φρονήσεως αἱρετώτεραι ὑπὲρ ἀργύριον.

₁₇τρίβοι ζωῆς ἐκκλίνουσιν ἀπὸ κακῶν,

μῆκος δὲ βίου ὁδοὶ δικαιοσύνης.

ὁ δεχόμενος παιδείαν ἐν ἀγαθοῖς ἔσται,

ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχους σοφισθήσεται.

ὃς φυλάσσει τὰς ἑαυτοῦ ὁδούς, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν·

ἀγαπῶν δὲ ζωὴν αὐτοῦ φείσεται στόματος αὐτοῦ.

₁₈πρὸ συντριβῆς ἡγεῖται ὕβρις,

πρὸ δὲ πτώματος κακοφροσύνη.

₁₉κρείσσων πραΰθυμος μετὰ ταπεινώσεως

ἢ ὃς διαιρεῖται σκῦλα μετὰ ὑβριστῶν.

₂₀συνετὸς ἐν πράγμασιν εὑρετὴς ἀγαθῶν,

πεποιθὼς δὲ ἐπὶ θεῷ μακαριστός.

₂₁τοὺς σοφοὺς καὶ συνετοὺς φαύλους καλοῦσιν,

οἱ δὲ γλυκεῖς ἐν λόγῳ πλείονα ἀκούσονται.

₂₂πηγὴ ζωῆς ἔννοια τοῖς κεκτημένοις,

παιδεία δὲ ἀφρόνων κακή.

₂₃καρδία σοφοῦ νοήσει τὰ ἀπὸ τοῦ ἰδίου στόματος,

ἐπὶ δὲ χείλεσιν φορέσει ἐπιγνωμοσύνην.

₂₄κηρία μέλιτος λόγοι καλοί,

γλύκασμα δὲ αὐτῶν ἴασις ψυχῆς.

₂₅εἰσὶν ὁδοὶ δοκοῦσαι εἶναι ὀρθαὶ ἀνδρί,

τὰ μέντοι τελευταῖα αὐτῶν βλέπει εἰς πυθμένα ᾅδου.

₂₆ἀνὴρ ἐν πόνοις πονεῖ ἑαυτῷ καὶ ἐκβιάζεται ἑαυτοῦ τὴν ἀπώλειαν,

ὁ μέντοι σκολιὸς ἐπὶ τῷ ἑαυτοῦ στόματι φορεῖ τὴν ἀπώλειαν.

₂₇ἀνὴρ ἄφρων ὀρύσσει ἑαυτῷ κακά,

ἐπὶ δὲ τῶν ἑαυτοῦ χειλέων θησαυρίζει πῦρ.

₂₈ἀνὴρ σκολιὸς διαπέμπεται κακὰ

καὶ λαμπτῆρα δόλου πυρσεύει κακοῖς καὶ διαχωρίζει φίλους.

₂₉ἀνὴρ παράνομος ἀποπειρᾶται φίλων

καὶ ἀπάγει αὐτοὺς ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς.

₃₀στηρίζων ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ λογίζεται διεστραμμένα,

ὁρίζει δὲ τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ πάντα τὰ κακά,

οὗτος κάμινός ἐστιν κακίας.

₃₁στέφανος καυχήσεως γῆρας,

ἐν δὲ ὁδοῖς δικαιοσύνης εὑρίσκεται.

₃₂κρείσσων ἀνὴρ μακρόθυμος ἰσχυροῦ,

ὁ δὲ κρατῶν ὀργῆς κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν.

₃₃εἰς κόλπους ἐπέρχεται πάντα τοῖς ἀδίκοις,

παρὰ δὲ κυρίου πάντα τὰ δίκαια.