Ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ, ὅτι χρηστός,

ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ

₂εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι ὑπὸ κυρίου,

οὓς ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸς ἐχθροῦ.

₃ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγεν αὐτοὺς

ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βορρᾶ καὶ θαλάσσης.

₄ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν ἀνύδρῳ,

ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὗρον

₅πεινῶντες καὶ διψῶντες,

ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπεν·

₆καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,

καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐρρύσατο αὐτοὺς

₇καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν

τοῦ πορευθῆναι εἰς πόλιν κατοικητηρίου.

₈ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ

καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,

₉ὅτι ἐχόρτασεν ψυχὴν κενὴν

καὶ ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλησεν ἀγαθῶν. —

₁₀καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου,

πεπεδημένους ἐν πτωχείᾳ καὶ σιδήρῳ,

₁₁ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ

καὶ τὴν βουλὴν τοῦ ὑψίστου παρώξυναν,

₁₂καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ καρδία αὐτῶν,

ἠσθένησαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν·

₁₃καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,

καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτοὺς

₁₄καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου

καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διέρρηξεν.

₁₅ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ

καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,

₁₆ὅτι συνέτριψεν πύλας χαλκᾶς

καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέκλασεν. —

₁₇ἀντελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ ἀνομίας αὐτῶν,

διὰ γὰρ τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν·

₁₈πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν,

καὶ ἤγγισαν ἕως τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου·

₁₉καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,

καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτούς,

₂₀ἀπέστειλεν τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἰάσατο αὐτοὺς

καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν.

₂₁ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ

καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων

₂₂καὶ θυσάτωσαν θυσίαν αἰνέσεως

καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει. —

₂₃οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν ἐν πλοίοις

ποιοῦντες ἐργασίαν ἐν ὕδασι πολλοῖς,

₂₄αὐτοὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα κυρίου

καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν τῷ βυθῷ·

₂₅εἶπεν, καὶ ἔστη πνεῦμα καταιγίδος,

καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτῆς·

₂₆ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν

καὶ καταβαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσσων,

ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν κακοῖς ἐτήκετο,

₂₇ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν ὡς ὁ μεθύων,

καὶ πᾶσα ἡ σοφία αὐτῶν κατεπόθη·

₂₈καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,

καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν αὐτοὺς

₂₉καὶ ἐπέταξεν τῇ καταιγίδι, καὶ ἔστη εἰς αὔραν,

καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆς·

₃₀καὶ εὐφράνθησαν, ὅτι ἡσύχασαν,

καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπὶ λιμένα θελήματος αὐτῶν.

₃₁ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ

καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,

₃₂ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ λαοῦ

καὶ ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων αἰνεσάτωσαν αὐτόν. —

₃₃ἔθετο ποταμοὺς εἰς ἔρημον

καὶ διεξόδους ὑδάτων εἰς δίψαν,

₃₄γῆν καρποφόρον εἰς ἅλμην

ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ.

₃₅ἔθετο ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων

καὶ γῆν ἄνυδρον εἰς διεξόδους ὑδάτων

₃₆καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ πεινῶντας,

καὶ συνεστήσαντο πόλιν κατοικεσίας

₃₇καὶ ἔσπειραν ἀγροὺς καὶ ἐφύτευσαν ἀμπελῶνας

καὶ ἐποίησαν καρπὸν γενήματος,

₃₈καὶ εὐλόγησεν αὐτούς, καὶ ἐπληθύνθησαν σφόδρα,

καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν οὐκ ἐσμίκρυνεν.

₃₉καὶ ὠλιγώθησαν καὶ ἐκακώθησαν

ἀπὸ θλίψεως κακῶν καὶ ὀδύνης.

₄₀ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ᾽ ἄρχοντας,

καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ.

₄₁καὶ ἐβοήθησεν πένητι ἐκ πτωχείας

καὶ ἔθετο ὡς πρόβατα πατριάς.

₄₂ὄψονται εὐθεῖς καὶ εὐφρανθήσονται,

καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτῆς.

₄₃τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταῦτα

καὶ συνήσουσιν τὰ ἐλέη τοῦ κυρίου;