Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι

καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι·

₂μακάριος ἀνήρ, οὗ οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν,

οὐδὲ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλος.

₃ὅτι ἐσίγησα, ἐπαλαιώθη τὰ ὀστᾶ μου

ἀπὸ τοῦ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν·

₄ὅτι ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐβαρύνθη ἐπ᾽ ἐμὲ ἡ χείρ σου,

ἐστράφην εἰς ταλαιπωρίαν ἐν τῷ ἐμπαγῆναι ἄκανθαν.

διάψαλμα.

₅τὴν ἁμαρτίαν μου ἐγνώρισα

καὶ τὴν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα·

εἶπα Ἐξαγορεύσω κατ᾽ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου τῷ κυρίῳ·

καὶ σὺ ἀφῆκας τὴν ἀσέβειαν τῆς ἁμαρτίας μου.

διάψαλμα.

₆ὑπὲρ ταύτης προσεύξεται πᾶς ὅσιος πρὸς σὲ ἐν καιρῷ εὐθέτῳ·

πλὴν ἐν κατακλυσμῷ ὑδάτων πολλῶν πρὸς αὐτὸν οὐκ ἐγγιοῦσιν.

₇σύ μου εἶ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεως τῆς περιεχούσης με·

τὸ ἀγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με ἀπὸ τῶν κυκλωσάντων με.

διάψαλμα.

₈συνετιῶ σε καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ πορεύσῃ,

ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου.

₉μὴ γίνεσθε ὡς ἵππος καὶ ἡμίονος, οἷς οὐκ ἔστιν σύνεσις,

ἐν χαλινῷ καὶ κημῷ τὰς σιαγόνας αὐτῶν ἄγξαι

τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ.

₁₀πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ,

τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ κύριον ἔλεος κυκλώσει.

₁₁εὐφράνθητε ἐπὶ κύριον καὶ ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι,

καὶ καυχᾶσθε, πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.