Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, ἐν τῷ κυρίῳ·

τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις.

₂ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ,

ἐν ψαλτηρίῳ δεκαχόρδῳ ψάλατε αὐτῷ.

₃ᾄσατε αὐτῷ ᾆσμα καινόν,

καλῶς ψάλατε ἐν ἀλαλαγμῷ.

₄ὅτι εὐθὴς ὁ λόγος τοῦ κυρίου,

καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πίστει·

₅ἀγαπᾷ ἐλεημοσύνην καὶ κρίσιν,

τοῦ ἐλέους κυρίου πλήρης ἡ γῆ.

₆τῷ λόγῳ τοῦ κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν

καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν·

₇συνάγων ὡς ἀσκὸν ὕδατα θαλάσσης,

τιθεὶς ἐν θησαυροῖς ἀβύσσους.

₈φοβηθήτω τὸν κύριον πᾶσα ἡ γῆ,

ἀπ᾽ αὐτοῦ δὲ σαλευθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην·

₉ὅτι αὐτὸς εἶπεν, καὶ ἐγενήθησαν,

αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν.

₁₀κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν,

ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ

ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων·

₁₁ἡ δὲ βουλὴ τοῦ κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει,

λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

₁₂μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστιν κύριος ὁ θεὸς αὐτοῦ,

λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.

₁₃ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ κύριος,

εἶδεν πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·

₁₄ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ

ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν,

₁₅ὁ πλάσας κατὰ μόνας τὰς καρδίας αὐτῶν,

ὁ συνιεὶς εἰς πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν.

₁₆οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν,

καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ·

₁₇ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν,

ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται.

₁₈ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν

τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ

₁₉ῥύσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν

καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς ἐν λιμῷ.

₂₀ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὑπομένει τῷ κυρίῳ,

ὅτι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς ἡμῶν ἐστιν·

₂₁ὅτι ἐν αὐτῷ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία ἡμῶν,

καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ἠλπίσαμεν.

₂₂γένοιτο τὸ ἔλεός σου, κύριε, ἐφ᾽ ἡμᾶς,

καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ.