₂Ἐλέησόν με, κύριε, ὅτι κατεπάτησέν με ἄνθρωπος,

ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέν με.

₃κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν,

ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντές με ἀπὸ ὕψους.

₄ἡμέρας φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐπὶ σοὶ ἐλπιῶ.

₅ἐν τῷ θεῷ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου ὅλην τὴν ἡμέραν.

ἐπὶ τῷ θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι σάρξ;

₆ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺς λόγους μου ἐβδελύσσοντο,

κατ᾽ ἐμοῦ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰς κακόν.

₇παροικήσουσιν καὶ κατακρύψουσιν·

αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσιν,

καθάπερ ὑπέμειναν τὴν ψυχήν μου.

₈ὑπὲρ τοῦ μηθενὸς σώσεις αὐτούς,

ἐν ὀργῇ λαοὺς κατάξεις, ὁ θεός.

₉τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι,

ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου.

₁₀ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω,

ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε·

ἰδοὺ ἔγνων ὅτι θεός μου εἶ σύ.

₁₁ἐπὶ τῷ θεῷ αἰνέσω ῥῆμα,

ἐπὶ τῷ κυρίῳ αἰνέσω λόγον.

₁₂ἐπὶ τῷ θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;

₁₃ἐν ἐμοί, ὁ θεός, αἱ εὐχαὶ ἃς ἀποδώσω αἰνέσεώς σοι,

₁₄ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου

καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματος

τοῦ εὐαρεστῆσαι ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἐν φωτὶ ζώντων.