₂Φωνῇ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα,

φωνῇ μου πρὸς τὸν θεόν, καὶ προσέσχεν μοι.

₃ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου τὸν θεὸν ἐξεζήτησα,

ταῖς χερσίν μου νυκτὸς ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠπατήθην·

ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου.

₄ἐμνήσθην τοῦ θεοῦ καὶ εὐφράνθην·

ἠδολέσχησα, καὶ ὠλιγοψύχησεν τὸ πνεῦμά μου.

διάψαλμα.

₅προκατελάβοντο φυλακὰς οἱ ὀφθαλμοί μου,

ἐταράχθην καὶ οὐκ ἐλάλησα.

₆διελογισάμην ἡμέρας ἀρχαίας

καὶ ἔτη αἰώνια ἐμνήσθην καὶ ἐμελέτησα·

₇νυκτὸς μετὰ τῆς καρδίας μου ἠδολέσχουν,

καὶ ἔσκαλλεν τὸ πνεῦμά μου.

₈μὴ εἰς τοὺς αἰῶνας ἀπώσεται κύριος

καὶ οὐ προσθήσει τοῦ εὐδοκῆσαι ἔτι;

₉ἢ εἰς τέλος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἀποκόψει

ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν;

₁₀ἢ ἐπιλήσεται τοῦ οἰκτιρῆσαι ὁ θεὸς

ἢ συνέξει ἐν τῇ ὀργῇ αὐτοῦ τοὺς οἰκτιρμοὺς αὐτοῦ;

διάψαλμα.

₁₁καὶ εἶπα Νῦν ἠρξάμην,

αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ ὑψίστου.

₁₂ἐμνήσθην τῶν ἔργων κυρίου,

ὅτι μνησθήσομαι ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῶν θαυμασίων σου

₁₃καὶ μελετήσω ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις σου

καὶ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασίν σου ἀδολεσχήσω.

₁₄ὁ θεός, ἐν τῷ ἁγίῳ ἡ ὁδός σου·

τίς θεὸς μέγας ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν;

₁₅σὺ εἶ ὁ θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια,

ἐγνώρισας ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν σου·

₁₆ἐλυτρώσω ἐν τῷ βραχίονί σου τὸν λαόν σου,

τοὺς υἱοὺς Ιακωβ καὶ Ιωσηφ.

διάψαλμα.

₁₇εἴδοσάν σε ὕδατα, ὁ θεός,

εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν,

καὶ ἐταράχθησαν ἄβυσσοι, πλῆθος ἤχους ὑδάτων.

₁₈φωνὴν ἔδωκαν αἱ νεφέλαι,

καὶ γὰρ τὰ βέλη σου διαπορεύονται·

₁₉φωνὴ τῆς βροντῆς σου ἐν τῷ τροχῷ,

ἔφαναν αἱ ἀστραπαί σου τῇ οἰκουμένῃ,

ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ.

₂₀ἐν τῇ θαλάσσῃ ἡ ὁδός σου,

καὶ αἱ τρίβοι σου ἐν ὕδασι πολλοῖς,

καὶ τὰ ἴχνη σου οὐ γνωσθήσονται.

₂₁ὡδήγησας ὡς πρόβατα τὸν λαόν σου

ἐν χειρὶ Μωυσῆ καὶ Ααρων.