Ὁ θεός, ἤλθοσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν σου,

ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου,

ἔθεντο Ιερουσαλημ εἰς ὀπωροφυλάκιον.

₂ἔθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου

βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ,

τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς·

₃ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡς ὕδωρ

κύκλῳ Ιερουσαλημ, καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων.

₄ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν,

μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς τοῖς κύκλῳ ἡμῶν.

₅ἕως πότε, κύριε, ὀργισθήσῃ εἰς τέλος,

ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ ὁ ζῆλός σου;

₆ἔκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε

καὶ ἐπὶ βασιλείας, αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο,

₇ὅτι κατέφαγον τὸν Ιακωβ

καὶ τὸν τόπον αὐτοῦ ἠρήμωσαν.

₈μὴ μνησθῇς ἡμῶν ἀνομιῶν ἀρχαίων·

ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου,

ὅτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα.

₉βοήθησον ἡμῖν, ὁ θεὸς ὁ σωτὴρ ἡμῶν·

ἕνεκα τῆς δόξης τοῦ ὀνόματός σου, κύριε, ῥῦσαι ἡμᾶς

καὶ ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου,

₁₀μήποτε εἴπωσιν τὰ ἔθνη Ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς αὐτῶν;

καὶ γνωσθήτω ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν

ἡ ἐκδίκησις τοῦ αἵματος τῶν δούλων σου τοῦ ἐκκεχυμένου.

₁₁εἰσελθάτω ἐνώπιόν σου ὁ στεναγμὸς τῶν πεπεδημένων,

κατὰ τὴν μεγαλωσύνην τοῦ βραχίονός σου

περιποίησαι τοὺς υἱοὺς τῶν τεθανατωμένων.

₁₂ἀπόδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν ἑπταπλασίονα εἰς τὸν κόλπον αὐτῶν

τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, ὃν ὠνείδισάν σε, κύριε.

₁₃ἡμεῖς δὲ λαός σου καὶ πρόβατα τῆς νομῆς σου

ἀνθομολογησόμεθά σοι εἰς τὸν αἰῶνα,

εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἐξαγγελοῦμεν τὴν αἴνεσίν σου.