APOCALYPSIS IOHANNIS 14

₁et vidi et ecce agnus stabat supra montem Sion

et cum illo centum quadraginta quattuor milia

habentes nomen eius et nomen Patris eius

scriptum in frontibus suis

₂et audivi vocem de caelo tamquam vocem aquarum multarum

et tamquam vocem tonitrui magni

et vocem quam audivi

sicut citharoedorum citharizantium in citharis suis

₃et cantabant quasi canticum novum ante sedem

et ante quattuor animalia et seniores

et nemo poterat discere canticum

nisi illa centum quadraginta quattuor milia

qui empti sunt de terra

₄hii sunt qui cum mulieribus non sunt coinquinati

virgines enim sunt

hii qui sequuntur agnum quocumque abierit

hii empti sunt ex hominibus primitiae Deo et

agno

₅et in ore ipsorum non est inventum mendacium

sine macula sunt

₆et vidi alterum angelum volantem per medium caelum

habentem evangelium aeternum

ut evangelizaret sedentibus super terram

et super omnem gentem et tribum et linguam et populum

₇dicens magna voce

timete Deum et date illi honorem

quia venit hora iudicii eius

et adorate eum qui fecit caelum et terram

et mare et fontes aquarum

₈et alius angelus secutus est dicens

cecidit cecidit Babylon illa magna

quae a vino irae fornicationis suae potionavit omnes gentes

₉et alius angelus tertius secutus est illos

dicens voce magna

si quis adoraverit bestiam et imaginem eius

et acceperit caracterem in fronte sua aut in manu sua

₁₀et hic bibet de vino irae Dei

qui mixtus est mero in calice irae ipsius

et cruciabitur igne et sulphure in conspectu angelorum sanctorum

et ante conspectum agni

₁₁et fumus tormentorum eorum in saecula saeculorum ascendit

nec habent requiem die ac nocte

qui adoraverunt bestiam et imaginem eius

et si quis acceperit caracterem nominis eius

₁₂hic patientia sanctorum est

qui custodiunt mandata Dei et fidem Iesu

₁₃et audivi vocem de caelo dicentem

scribe beati mortui qui in Domino moriuntur

amodo iam dicit Spiritus ut requiescant a laboribus suis

opera enim illorum sequuntur illos

₁₄et vidi et ecce nubem candidam

et supra nubem sedentem similem Filio hominis

habentem in capite suo coronam auream

et in manu sua falcem acutam

₁₅et alter angelus exivit de templo

clamans voce magna ad sedentem super nubem

mitte falcem tuam et mete

quia venit hora ut metatur quoniam aruit messis terrae

₁₆et misit qui sedebat supra nubem falcem suam in terram

et messa est terra

₁₇et alius angelus exivit de templo quod est in caelo

habens et ipse falcem acutam

₁₈et alius angelus de altari qui habet potestatem supra ignem

et clamavit voce magna qui habebat falcem acutam dicens

mitte falcem tuam acutam et vindemia botros vineae terrae

quoniam maturae sunt uvae eius

₁₉et misit angelus falcem suam in terram et vindemiavit vineam terrae

et misit in lacum irae Dei magnum

₂₀et calcatus est lacus extra civitatem

et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum

per stadia mille sescenta